بی کنار . بی اندازه . بیحد . بیکرانه . یا سخت بسیار . فراوان .
بی کناره
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بی کناره. [ ک َ / ک ِ رَ / رِ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + کناره ) بی کنار. بی اندازه. بی حد. بی کرانه. || سخت بسیار. فراوان :
بی طاعتی داد این جهان پر اَز نعیم بی مرش
وین بی کناره جانورگشتند بنده یکسرش.
کناره کرد باید ای پسر زین بی کناره رم.
داروی فرامشیست چاره.
بی طاعتی داد این جهان پر اَز نعیم بی مرش
وین بی کناره جانورگشتند بنده یکسرش.
ناصرخسرو.
وگر با سرشبان خلق صحبت کرد خواهی توکناره کرد باید ای پسر زین بی کناره رم.
ناصرخسرو.
با آن غم و رنج بی کناره داروی فرامشیست چاره.
نظامی.
رجوع به کناره شود.کلمات دیگر: