اندرو کارنگی

اَندرو کارنِگی (به انگلیسی: Andrew Carnegie) (‎۱۸۳۵–۱۹۱۹) سرمایه دار و نیکوکار اسکاتلندی تبار آمریکایی بود. او بنیان گذار شرکت فولاد کارنگی بود که بعداً به شرکت فولاد ایالات متحده یا یو. اس. استیل تبدیل شد.
دانشگاه کارنگی ملون
موقوفه کارنگی برای صلح بین المللی
کارنگی بیشتر ثروت خود را صرف تأسیس موسسات سودمند همگانی مانند کتاب خانه ها و مدارس و دانشگاه ها (همانند دانشگاه کارنگی ملون) کرد. وی در مدت عمر خود ۳۰۰۰ کتابخانه عمومی (همانند کتابخانه مرکزی سیاتل) تأسیس نمود، این کتابخانه ها در شهرهای مختلف آمریکا، کانادا، انگلستان، نیوزیلند، اسکاتلند و در فیجی با صرف بیش از ۶۰ میلیون دلار ساخته شدند و در اختیار عموم مردم قرار گرفتند. او همین طور قریب ۳۵۰ میلیون دلار صرف ساخت اماکنی همچون تالار کارنگی و حمایت از برنامه های فرهنگی نمود. او تلاشهای زیادی برای گسترش صلح در جهان نمود. تأسیس دادگاه بین المللی لاهه در هلند یکی از فعالیتهای او در زمینه صلح جهانی است. با توجه به علاقه وافری که به شهر زادگاه در اسکاتلند داشت مبلغ هنگفتی از ثروتش را صرف ساخت ورزشگاه ها وسایر مکانهای فرهنگی وهنری در آنجا کرد. همچنین بسیاری از شعرا، نویسندگان، ادبا و محققین برای انجام کارهای فرهنگی و هنری خود از کمکهای او بهره مند می شدند. او معتقد بود هر فرد ثروتمندی که با نشان دادن شایستگی هایش ثروتش را از جامعه بدست می آورد بایستی بخش مازاد بر نیازش را به جامعه برگرداند تا بتوان صاحب جامعه بهتر شد.به گفته او:
مردی که ثروتمند بمیرد، بی آبرو مرده است. اندوخته های مالی تان را هرگز به بازماندگانتان نسپارید، چون بر روی پای خویش نخواهند توانست ایستاد. به هیئت و بنیاد نیز وامگذارید، چون عاقبت بر خلاف خواسته هایتان عمل خواهند کرد. ثروتتان را خود وقف کنید، نه بعنوان بخشش و صدقه، بلکه بعنوان هدیه به موسسات عمومی که در خدمت بشریت می کوشند.

اَندرو کارنِگی (زاده ۱۸۳۵–درگذشته ۱۹۱۹) سرمایه دار و نیکوکار اسکاتلندی تبار آمریکایی بود. او بنیان گذار شرکت فولاد کارنگی بود که بعداً به شرکت فولاد ایالات متحده یا یو.اس. استیل تبدیل شد.
• مراقب هزینه ها و سود خود باش.• مشکل عصر ما ادارهٔ مناسب ثروت است؛ بنابراین روابط برادری هنوز هم ممکن است روابط ثروتمند و فقیر را هماهنگ نماید.کتاب «ثروت» چاپ ۱۸۸۹، صفحهٔ ۶۵۳• مردی که ثروتمند بمیرد، بی آبرو مرده است.کتاب «ثروت» چاپ ۱۸۸۹، صفحهٔ ۶۶۴• اندوخته های مالی تان را هرگز به بازماندگانتان نسپارید، چون بر روی پای خویش نخواهند توانست ایستاد. به هیئت و بنیاد نیز وامگذارید، چون عاقبت بر خلاف خواسته هایتان عمل خواهند کرد. ثروتتان را خود وقف کنید، نه بعنوان بخشش و صدقه، بلکه بعنوان هدیه به موسسات عمومی که در خدمت بشریت می کوشند.