مهدیه الهی قمشه ای

مهدیه الهی قمشه ای (زادهٔ ۱۳۱۶ خورشیدی – درگذشتهٔ ۱۹ تیر ۱۳۹۵) شاعر، مولوی شناس و پژوهشگر ادبیات عرفانی بود.
بهار عشق: منتخب اشعار، نشر: خط زرین (۱۳۸۷).
معبد عشق، مجموعه اشعار، تألیف: مهدیه الهی قمشه ای، نشر: علم (۱۳۸۲).
کربلا وادی عشق، سروده: مهدی الهی قمشه ای، باز سرایی: مهدیه الهی قمشه ای، نشر: فاران (۱۳۸۸).
«خاطرات من با پدرم»
سیری در گلزار مثنوی:شرح حکایت های مثنوی معنوی،ناشر :آستان قدس رضوی(۱۳۹۴)
سیری در گلزار مثنوی معنوی
معبد عشق
وی به تحقیق در مثنوی مولوی و تحلیل و تفسیر ادبیات عرفانی و تطبیق آنها با موضوعات قرآنی می پرداخت و حدود ۶۰۰۰ بیت از ابیات مثنوی را از حفظ داشت، ، و خود هم طبع شعری و ذوق ادبی داشته و «آتش» تخلص می کرد.

مهدیه الهی قمشه ای با تخلُّص شعری آتش (۱۹۳۷، تهران - ۹ ژوئیه ۲۰۱۶، تهران) مفسر و پژوهشگر قرآنی و ادبیات عرفانی، استاد دانشگاه، شاعر و مؤلف ایرانی؛ دختر مهدی الهی قمشه ای بود.
• مثنوی مولانا تجلی قرآن است و ما تمام ظرایف دلبری شاعران را در کلام قرآن می بینیم.• «حافظ» عصارهٔ اندیشه مولاناست و وقتی که مولانا را بشناسیم، می توانیم حافظ را هم بشناسیم. شعر حافظ زبان گویای جامعه ایرانی است و دیوان حافظ مجموعه ای از شعر خوب فارسی است. حافظ کُد ادب فارسی است.• اصلاً زیربنای ادبیات ما قرآن است و تا با قرآن آشنایی نداشته باشیم، ادبیات را نمی فهمیم. آن قدر در قرآن زیبایی و طراوت و جمال به کار رفته که تا وقتی آنها را نخوانده ای و درک نکرده ای، نمی توانی از ادبیات و شعر حرف بزنی. مولانا و حافظ نیز ارتباط نزدیکی با قرآن داشته اند و همان طور که همه می دانند حافظ از آن رو حافظ شد که قرآن را حفظ بود؛ و من نیز هر چه کردم، همه از دولت قرآن کردم.