منوچهر شیبانی

منوچهر شیبانی (زادهٔ ۱۳۰۳ کاشان - درگذشتهٔ ۲۰ آبان ۱۳۷۰) شاعر، نقاش و سینماگر ایرانی بود.
جرقه (کتاب شعر) ۱۳۲۴
آتشکدهٔ خاموش (کتاب شعر) ۱۳۴۲
سراب های کویری (کتاب شعر) ۱۳۵۵
وی در جوانی به واسطهٔ احسان طبری، با نیما یوشیج آشنا شد و این آشنایی زمینه ساز پیشرفت او در شاعری گشت. در نخستین کنگرهٔ نویسندگان ایران در سال ۱۳۲۵، وی جوان ترین شاعر شرکت کننده بود. سهراب سپهری، صادق بریرانی و منوچهر شیبانی، در زمان دانشجویی به دلیلِ اشاعهٔ هنر مدرن و دیدگاه های نو، معروف به سه تفنگدار دانشکدهٔ هنرهای زیبا بودند. شیبانی برای تحصیل در رشتهٔ سینما به فرانسه سفر کرد و در سال ۱۳۵۴ پس از اخذ فوق لیسانس کارگردانی سینما، به ایران برگشت و در دانشگاه هنرهای دراماتیک مشغول به تدریس شد.
وی ۵۲ نمایشگاه نقاشی در ایران و دیگر کشورها برگزار کرد و نیز چندین اُپرا و فیلم را کارگردانی نمود.
شیبانی در ۲۰ آبان ۱۳۷۰ بر اثر ابتلا به سرطان در سن ۶۷ سالگی درگذشت و در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.

منوچهر شیبانی (۱۹۲۴، کاشان - ۱۱ نوامبر ۱۹۹۱، کرج) نقاش، شاعر و سینماگر ایرانی بود.
• «وقتی به کار نقاشی مشغول نباشم و وسیلهٔ آن را در دست نداشته باشم، همان موضوعی را که در نقاشی می خواهم طرح کنم، در شعر مجسم می نمایم.»• «سوزنده آفتاب سر سنگ های گور تابیده است یک بقعه چون گدای سر راه، ناامید خوابیده است در پای یک چنار کهن جویی از لجن راه اوفتاده است در زیر بقعه، هیکل تابوت کهنه ای آماده است مبهوت شهر از افق خفته در غبار بر شهر مردگان دوزد نگاه سرد زن های چادری به سر گورها چو بوم برپا نشته اند همراه صورت قاری مفلوک و ناتوان گریان و نوحه خوان رنج حیات بر دلشان عقده ها زده با گریه عقده از دل خود باز می کنند یا بهر رفتگان آهنگ سوزناک آغاز می کنند گویی که در جوانبشان روح مرده ها پرواز می کنند یک سوی، چند مرد سرمست و نغمه خوان رقصند بی خیال سر سنگ های گور تاری شکسته ساز کند نغمه های سرد سوی دگر بساط دراویش ژنده پوش خلقی به دور آن بینا و تیزگوش سرنا و طبل ها، با ضرب یکنواخت مسخور می کنند بر دست های لاغر درویش ها به ناز رقصند مارهای سیه رنگ پیچ پیچ مبهوت، چشم دوخته مردم بر این بساط این مرده های ما این زنده های ما وین جایگاه شوم، تفریحگاه ماست.»