خاندانی است که در قرن سوم ه. بر کردستان حکومت داشتند ( از حدود ۲۱٠ ه. ق. تا حدود ۲۸۵ ه. ق . / ۸۹۸ م . ) موسس این سلسله ابودلف عجلی است که در حدود سال ۲۱٠ ه. ق . به حکومت همدان منسوب گردید . پس از وی حکومت بارث در خاندانش باقی ماند و این سلسله با همان شرایطی که طاهریان در مشرق ایران حکومت می راندند تا حدود سال ۲۸۵ بر کردستان و گاه تا حدود اصفهان و نهاوند نفوذ داشتند و با اطاعت از بنی عباس در آن نواحی فرمانروایی می کردند .
بنی دلف
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بنی دلف. [ ب َ دُ ل َ ] ( اِخ ) بمعنی پسران دلف. خاندانی است که در قرن سوم هَ.ق. بر کردستان حکومت داشتند ( از 210 تا حدود 285 هَ. ق. ). مؤسس این سلسله ابودلف عجلی است که در حدود سال 210 هَ. ق. به حکومت همدان منصوب گردید. پس از وی حکومت به ارث در خاندانش باقی ماند و این سلسله با همان شرایطی که طاهریان در مشرق ایران حکومت میراندند تا حدود سال 285 هَ. ق. بر کردستان و گاه تا حدود اصفهان و نهاوند نفوذ داشتند و با اطاعت از بنی عباس در آن نواحی فرمانروایی میکردند. ( فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به طبقات السلاطین ص 113 و 114 شود.
دانشنامه آزاد فارسی
بنی دُلَف
خاندان عرب حکومتگر ناحیۀ جبال مرکزی ایران در قرن ۳ق، از طایفۀ عِجل، از قبیلۀ بکر بن وائل. نیای این دودمان، عیسی بن مَعقلِ عجلی با برادرش ادریس، همراه گروهی که در نهضت عباسیان به آن ها پیوستند و عباسیان را که در جبال به دست آورده بودند به اقطاع گرفتند. در خلافت مهدی عباسی، عیسی بن ادریس بر آبادی کرج دست یافت، دژی در آن جا برآورد و کاریزی در آن روان کرد. قاسم، پسر و جانشین عیسی، که به ابودلف آوازه داشت و بعدها کرجِ جبال را به نام او کرجِ ابی دلف می خواندند، دژی را که پدرش برآورده بود شالوده ای برای پایه گذاری دولت دلفیان کرد. پس از قاسم (ح ۱۸۵ـ۲۲۵ق)، کسانی چون عبدالعزیز بن ابی دلف (۲۲۵ـ۲۶۰ق)، دلف بن عبدالعزیز (۲۸۴ق) و بکر بن عبدالعزیز (۲۸۴ـ۲۸۵ق) در کرج ابی دلف فرمانروایی کردند. پس از مرگ حارث که به تصادف اتفاق افتاد، قلمرو زیر نظارت مستقیم خلافت عباسی درآمد.
خاندان عرب حکومتگر ناحیۀ جبال مرکزی ایران در قرن ۳ق، از طایفۀ عِجل، از قبیلۀ بکر بن وائل. نیای این دودمان، عیسی بن مَعقلِ عجلی با برادرش ادریس، همراه گروهی که در نهضت عباسیان به آن ها پیوستند و عباسیان را که در جبال به دست آورده بودند به اقطاع گرفتند. در خلافت مهدی عباسی، عیسی بن ادریس بر آبادی کرج دست یافت، دژی در آن جا برآورد و کاریزی در آن روان کرد. قاسم، پسر و جانشین عیسی، که به ابودلف آوازه داشت و بعدها کرجِ جبال را به نام او کرجِ ابی دلف می خواندند، دژی را که پدرش برآورده بود شالوده ای برای پایه گذاری دولت دلفیان کرد. پس از قاسم (ح ۱۸۵ـ۲۲۵ق)، کسانی چون عبدالعزیز بن ابی دلف (۲۲۵ـ۲۶۰ق)، دلف بن عبدالعزیز (۲۸۴ق) و بکر بن عبدالعزیز (۲۸۴ـ۲۸۵ق) در کرج ابی دلف فرمانروایی کردند. پس از مرگ حارث که به تصادف اتفاق افتاد، قلمرو زیر نظارت مستقیم خلافت عباسی درآمد.
wikijoo: بنی_دلف
کلمات دیگر: