بند قیصر
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
مختصات: ۳۲°۰۳′۱۳″شمالی ۴۸°۵۰′۵۵″شرقی / ۳۲٫۰۵۳۷۲۳°شمالی ۴۸٫۸۴۸۶۸۷°شرقی / 32.053723; 48.848687
نام اظهارشده در فهرست میراث جهانی یونسکو
پل شادُروان شوشتر یا بند قیصر این پل بند مربوط به دوران ساسانی است. پل شادروان شوشتر قدیمی ترین پل جهان می باشد که دارای ۴۴ دهنه بوده و حدود ۵۰ درصد آن بازسازی شده است. به موجب روایات شرقی شاپور یکم شاهنشاه ساسانی پس از اسارت والریانوس امپراتور روم او را مجبور کرد که در ساختمان سد نزدیک به شوشتر کار کند. این سد ۱۵۰۰ قدم طول داشت و هنوز هم برای برگرداندن آب کارون به مزارع بکار می رود. احتمال قوی می رود که شاهنشاه ایران اسیران رومی را در ناحیهٔ گندی شاپور و شوشتر مستقر کرده باشد. ایرانیان مهارت رومیان را در فنون بسیار اهمیت می دادند و بلاشک هم سد و پل بزرگ شوشتر عمل مهندسین رومی است.
بند قیصر یا پل شادُروان شوشتر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۷۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. در سال ۲۰۰۹ نیزاین پل-بند به همراه ۱۵ اثر تاریخی آبی دیگر شوشتر به صورت یکجا در نشست سالانه کمیته میراث جهانی یونسکو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ (۵ تیرماه ۱۳۸۸) در شهر سویل اسپانیا، با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵ با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید.
این سد ۱۵۰۰ قدم طول داشت و احتمال قوی می رود که شاهنشاه ساسانی ایران برای ساخت آن اسیران رومی را در ناحیهٔ گندی شاپور و شوشتر بکار گماشته باشد. پل بند شادروان دارای ۴۴ دهانه بوده که در حال حاضر تعداد ۳۷ دهانه آن موجوداست. ظاهراً این پل در طول تاریخ چند بار به عمد تخریب شده است. فردوسی در شاهنامه خود ابیاتی را در وصف ساخت پل شادروان آورده است.
نام اظهارشده در فهرست میراث جهانی یونسکو
پل شادُروان شوشتر یا بند قیصر این پل بند مربوط به دوران ساسانی است. پل شادروان شوشتر قدیمی ترین پل جهان می باشد که دارای ۴۴ دهنه بوده و حدود ۵۰ درصد آن بازسازی شده است. به موجب روایات شرقی شاپور یکم شاهنشاه ساسانی پس از اسارت والریانوس امپراتور روم او را مجبور کرد که در ساختمان سد نزدیک به شوشتر کار کند. این سد ۱۵۰۰ قدم طول داشت و هنوز هم برای برگرداندن آب کارون به مزارع بکار می رود. احتمال قوی می رود که شاهنشاه ایران اسیران رومی را در ناحیهٔ گندی شاپور و شوشتر مستقر کرده باشد. ایرانیان مهارت رومیان را در فنون بسیار اهمیت می دادند و بلاشک هم سد و پل بزرگ شوشتر عمل مهندسین رومی است.
بند قیصر یا پل شادُروان شوشتر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۷۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. در سال ۲۰۰۹ نیزاین پل-بند به همراه ۱۵ اثر تاریخی آبی دیگر شوشتر به صورت یکجا در نشست سالانه کمیته میراث جهانی یونسکو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ (۵ تیرماه ۱۳۸۸) در شهر سویل اسپانیا، با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵ با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید.
این سد ۱۵۰۰ قدم طول داشت و احتمال قوی می رود که شاهنشاه ساسانی ایران برای ساخت آن اسیران رومی را در ناحیهٔ گندی شاپور و شوشتر بکار گماشته باشد. پل بند شادروان دارای ۴۴ دهانه بوده که در حال حاضر تعداد ۳۷ دهانه آن موجوداست. ظاهراً این پل در طول تاریخ چند بار به عمد تخریب شده است. فردوسی در شاهنامه خود ابیاتی را در وصف ساخت پل شادروان آورده است.
wiki: بند قیصر
کلمات دیگر: