پردازش تصویر

پردازش تصویر امروزه بیشتر به موضوع پردازش تصویر دیجیتال گفته می شود که شاخه ای از دانش رایانه است که با پردازش سیگنال دیجیتال که نماینده تصاویر برداشته شده با دوربین دیجیتال یا اسکن شده توسط اسکنر هستند، سر و کار دارد.
روش JPEG
پردازش تصاویر دارای دو شاخه عمدهٔ بهبود تصاویر و بینایی ماشین است. بهبود تصاویر دربرگیرندهٔ روش هایی چون استفاده از فیلتر محوکننده و افزایش تضاد برای بهتر کردن کیفیت دیداری تصاویر و اطمینان از نمایش درست آن ها در محیط مقصد (مانند چاپگر یا نمایشگر رایانه) است، در حالی که بینایی ماشین به روش هایی می پردازد که به کمک آن ها می توان معنی و محتوای تصاویر را درک کرد تا از آن ها در کارهایی چون رباتیک و محور تصاویر استفاده شود.
در معنای خاص آن پردازش تصویر عبارتست از هر نوع پردازش سیگنال که ورودی یک تصویر است مثل عکس یا صحنه ای از یک فیلم. خروجی پردازشگر تصویر می تواند یک تصویر یا یک مجموعه از نشان های ویژه یا متغیر (ریاضی)های مربوط به تصویر باشد. اغلب تکنیک های پردازش تصویر شامل برخورد با تصویر به عنوان یک سیگنال دو بعدی و به کار گرفتن تکنیک های استاندارد پردازش سیگنال روی آن ها می شود.پردازش تصویر اغلب به پردازش دیجیتالی تصویر اشاره می کند ولی پردازش نوری و عکاسی آنالوگ تصویر هم وجود دارند. این مقاله در مورد تکنیک های کلی است که برای همه آن ها به کار می رود.
تصویر دیجیتال از تعداد بسیار زیادی از مربع های کوچک، مشهور به پیکسل تشکیل شده است. هر پیکسل دارای یک مقدار دیجیتال است که بیان گر مقدار روشنایی آن پیکسل است. به این نوع تصاویر، تصاویر رَستِری (Raster Image) هم می گویند. هر تصویر رستری از تعدادی سطر و تعدادی ستون تشکیل شده است.

رجوع شود به:تصویرپردازی