ابویعقوب سجستانی

ابویعغوب بن احمد سگزی، معروف به بندانه متوفای سال ۳۳۱ هجری قمری، از دانشمندان سیستانی قرن چهارم هجری است.
کتاب علما و دانشمندان سیستان - سید باقر حسینی - ناشر روابط عمومی دانشگاه زابل
تاریخ ادبیات ایران – دکتر ذبیح الله صفا
مشهورترین کتاب وی کشف المحجوب است که از کتاب های فلسفی آن زمان به شمار می رفته است. این کتاب شامل هفت مقاله در مورد توحید و به زبان فارسی دری نوشته شده است.با توجه به مطالعه این کتاب در می یابیم که همهٔ مفاهیم آن برگرفته از کتاب قرآن است و داعیان شیعه اسماعیلی بااستفاده از آن مخالفین خود را محکوم می کرده اند.
دکتر ذبیح الله صفا در کتاب ادبیات ایران و در خصوص موضوع و محتوی کتاب کشف المحجوب چنین آورده است. موضوع این کتاب حکمت است که شامل هفت اصل است که هر اصل و مقالت به چند جستار توحید، خرد، نفس، طبیعت، موجودات روی زمین، نبوت و معاد می باشد.

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
متکلم و داعی اسماعیلی ملقب به خیشفوج. وی از بزرگان متکلم اسماعیلی سده ی چهارم قمری است. تحقیق کامل آثار ابویعقوب امری است ضروری زیرا ابویعقوب تنها مرجع عمده ی ما برای اطلاع از عقاید جناح فلسفی اسماعیلیه در سده ی چهارم است. رویه ی فلسفی ابویعقوب به طور کلی بر اساس عقدید فلسفی نسفی قرار دارد. نسفی ظاهراً نخستین کسی بود که فلسفه ی نور افلاطونی را در حدود سال 300 ق وارد عقاید اسماعیلیه کرد. از کتابهای متعددی که از ابویعقوب به جا مانده ظاهرا، مهمترین آنها «کشف المحجوب» و «الافتخار» است.