گورستان شاهی اور یک مکان باستانی در جنوب عراق امروزی در استان ذی قار است. نخستین کاوش ها در اور در میانهٔ سال ۱۹۲۲ تا ۱۹۳۴ زیر نظر لئونارد وولی از سوی موزه بریتانیا، دانشگاه پنسیلوانیا و موزهٔ باستانشناسی و انسان شناسی فیلادلفیا، پنسیلوانیا صورت گرفت.
لاگاش
پرچم اور
فرایند شناسایی و کاوش در ۱۹۲۲ به دستور وولی با کندن شکاف های آزمایشی برای شناسایی محدودهٔ شهر باستانی آغاز شد. در یکی از شکاف های کنده شده که ظاهراً تهی بود، لئونارد وولی دستور داد تا عمیق تر کنده شود؛ پس از آن گلدان هایی از گل رس، کاسه هایی از سنگ آهک، اجسام برنزی کوچک و تسبیه پیدا شد. وولی فرض کرد که احتمالاً می تواند تسبیه های طلایی پیدا کند از این رو برای تشویق کارگران به کندن بیشتر به آنها پیشنهاد پول داد. اما کارگران طلاهای یافته شده را فروختند و با پولی که از وولی دریافت کردند مجبور به خرید دوبارهٔ طلاها شدند.
بی صداقتی کارگران یک مشکل بود اما تنها مشکل در کاوش ها نبود؛ محلی ها تجربه قبلی در باستان شناسی نداشتند این مسئله باعث شد تا وولی پروژه را چهار سال نیمه کاره رها کند تا هنگامی که کارگران دانش و تجربهٔ کافی در کاوش های باستان شناسی را پیدا کنند. همچنین دانش باستان شناسی هنوز در گام های نخست خود بود و چندان پیشرفت نکرده بود. اجسام زرین پیدا شده به یک اهل فن نشان داده شد و او سن آنها را مربوط به پایان دورهٔ بابلی ها (۷۰۰ پیش از میلاد) برآورد کرد در حالی که سن واقعی آنها مربوط به ۲۳۰۰ پیش از میلاد دورهٔ سارگن بزرگ است.
در گورستان اور بیش از ۲۰۰۰ تن به خاک سپرده شده اند که وولی ۱۶ تن از آنها را از خانوادهٔ شاهی می داند. تشخیص او از روی بزرگی سازه و گوناگونی اجسام و کالاهای ارزشمند موجود در اتاقک هر آرامگاه صورت گرفته است.
لاگاش
پرچم اور
فرایند شناسایی و کاوش در ۱۹۲۲ به دستور وولی با کندن شکاف های آزمایشی برای شناسایی محدودهٔ شهر باستانی آغاز شد. در یکی از شکاف های کنده شده که ظاهراً تهی بود، لئونارد وولی دستور داد تا عمیق تر کنده شود؛ پس از آن گلدان هایی از گل رس، کاسه هایی از سنگ آهک، اجسام برنزی کوچک و تسبیه پیدا شد. وولی فرض کرد که احتمالاً می تواند تسبیه های طلایی پیدا کند از این رو برای تشویق کارگران به کندن بیشتر به آنها پیشنهاد پول داد. اما کارگران طلاهای یافته شده را فروختند و با پولی که از وولی دریافت کردند مجبور به خرید دوبارهٔ طلاها شدند.
بی صداقتی کارگران یک مشکل بود اما تنها مشکل در کاوش ها نبود؛ محلی ها تجربه قبلی در باستان شناسی نداشتند این مسئله باعث شد تا وولی پروژه را چهار سال نیمه کاره رها کند تا هنگامی که کارگران دانش و تجربهٔ کافی در کاوش های باستان شناسی را پیدا کنند. همچنین دانش باستان شناسی هنوز در گام های نخست خود بود و چندان پیشرفت نکرده بود. اجسام زرین پیدا شده به یک اهل فن نشان داده شد و او سن آنها را مربوط به پایان دورهٔ بابلی ها (۷۰۰ پیش از میلاد) برآورد کرد در حالی که سن واقعی آنها مربوط به ۲۳۰۰ پیش از میلاد دورهٔ سارگن بزرگ است.
در گورستان اور بیش از ۲۰۰۰ تن به خاک سپرده شده اند که وولی ۱۶ تن از آنها را از خانوادهٔ شاهی می داند. تشخیص او از روی بزرگی سازه و گوناگونی اجسام و کالاهای ارزشمند موجود در اتاقک هر آرامگاه صورت گرفته است.
wiki: گورستان شاهی اور