خوشبو منه
خامط
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خامط. [م ِ ] ( ع ص ) خوشبو. منه : لبن خامط؛ شیر خوشبوی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). سقاء خامط؛ خیک خوشبوی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || شیر یا خیکی که بوی نبق و سیب گرفته باشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
کلمات دیگر: