جان برامدن

( جان بر آمدن ) مردن

( جان برآمدن ) جان برآمدن. [ ب َ م َ دَ ] ( مص مرکب ) جان بیرون رفتن. مردن :
نه چندان بخور کز دهانت برآید
نه چندان که از ضعف جانت برآید.بچه دیر ماندی ای صبح که جان من برآمد
بزه کردی و نکردند مؤذنان ثوابی.رمق مانده ای را که جان از بدن
برآید چه سود انگبین در دهن.تا رفته از نظر ز تنم جان برآمده
شرمنده ام که در غمش آسان برآمده.