کسیکه گودی در زنخ دارد . آنکه چاله ای در زنخ وی باشد .
چاه زنخ
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
چاه زنخ. [ هَِ زَ ن َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) چاه ذقن. چاه زنخدان. چاه غبغب. ( آنندراج ). گودی چانه. ( ناظم الاطباء ). چاه ذقن و چاه زنخدان. ( فرهنگ نظام ). گوی که بر زنخ باشد. گودی در زنخ :
در خم زلف تو آویخت دل از چاه زنخ
آه کز چاه برون آمد و در دام افتاد.
چاه زنخ. [ زَ ن َ ] ( ص مرکب ) کسی که گودی درزنخ دارد. آنکه چاله ای در زنخ وی باشد :
به گرد عارض آن ماه روی چاه زنخ
سپاه زنگ درآمد بسان مور و ملخ.
در خم زلف تو آویخت دل از چاه زنخ
آه کز چاه برون آمد و در دام افتاد.
حافظ.
رجوع به چاه ذقن و چاه زنخدان و چاه غبغب شود.چاه زنخ. [ زَ ن َ ] ( ص مرکب ) کسی که گودی درزنخ دارد. آنکه چاله ای در زنخ وی باشد :
به گرد عارض آن ماه روی چاه زنخ
سپاه زنگ درآمد بسان مور و ملخ.
سوزنی.
چاه زنخ . [ زَ ن َ ] (ص مرکب ) کسی که گودی درزنخ دارد. آنکه چاله ای در زنخ وی باشد :
به گرد عارض آن ماه روی چاه زنخ
سپاه زنگ درآمد بسان مور و ملخ .
به گرد عارض آن ماه روی چاه زنخ
سپاه زنگ درآمد بسان مور و ملخ .
سوزنی .
چاه زنخ . [ هَِ زَ ن َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) چاه ذقن . چاه زنخدان . چاه غبغب . (آنندراج ). گودی چانه . (ناظم الاطباء). چاه ذقن و چاه زنخدان . (فرهنگ نظام ). گوی که بر زنخ باشد. گودی در زنخ :
در خم زلف تو آویخت دل از چاه زنخ
آه کز چاه برون آمد و در دام افتاد.
رجوع به چاه ذقن و چاه زنخدان و چاه غبغب شود.
در خم زلف تو آویخت دل از چاه زنخ
آه کز چاه برون آمد و در دام افتاد.
حافظ.
رجوع به چاه ذقن و چاه زنخدان و چاه غبغب شود.
کلمات دیگر: