<div class="boxBd">چاه زیچ. [ هَِ ] ( اِ مرکب ) زمین [ در زمین ] همواری که در نشیب و فراز نباشد بعمق شصت گز بلند [ کنند ] و آن را مشبک سازند و در آن نشینند تا کیفیت افلاک و نجوم دریابند. چاه ستاره جو، مرادف این است. ( آنندراج ). جای زیج نشستن ستاره شناس : <br>از شرم ارتفاع فرو رو به چاه زیچ <br>اخترشناس طالع واژون خویش باش.<div class="au">استاد ( از آنندراج ).</div>رجوع به چاه ستاره جو شود.</div>

چاه زیچ. [ هَِ ] ( اِ مرکب ) زمین [ در زمین ] همواری که در نشیب و فراز نباشد بعمق شصت گز بلند [ کنند ] و آن را مشبک سازند و در آن نشینند تا کیفیت افلاک و نجوم دریابند. چاه ستاره جو، مرادف این است. ( آنندراج ). جای زیج نشستن ستاره شناس : از شرم ارتفاع فرو رو به چاه زیچ اخترشناس طالع واژون خویش باش. ا

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">زمین همواری که در او نشیب و فراز نباشد بعمق شصت گز بلند و آنرا مشبک سازند و در آن نشینند تا کیفیت افلاک و نجوم دریابند .</div>

زمین همواری که در او نشیب و فراز نباشد بعمق شصت گز بلند و آنرا مشبک سازند و در آن نشینند تا کیفیت افلاک و نجوم دریابند .

چاه زیچ

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا