جیمز جویس

جیمز آگوستین آلویسیوس جویس ‏(۲ فوریه ۱۸۸۲ دوبلین - ۱۳ ژانویه ۱۹۴۱ زوریخ) نویسنده ایرلندی که گروهی رمان اولیس وی را بزرگ ترین رمان سده بیستم خوانده اند. (این کتاب که سومین اثر جیمز جویس است در سال ۱۹۲۲ در پاریس منتشر شد) تمام آثارش را نه به زبان مادری که به زبان انگلیسی می نوشت. اولین اثرش دوبلینی ها مجموعه داستان های کوتاهی است دربارهٔ دوبلین و مردمش که گاهی آن را داستانی بلند و با درون مایه ای یگانه تلقی می کنند. او همراه ویرجینیا وولف از اولین کسانی بودند که به شیوهٔ جریان سیال ذهن می نوشتند.وی به ۱۳ زبان آشنایی داشت و دست کم به ایتالیایی و فرانسه مسلط بود.
موسیقی مجلسی - (۱۹۰۷) - (شامل ۳۶ سرود)
جویس در خانواده ای متوسط در دوبلین به دنیا آمد. در مدرسه و دانشگاه، دانش آموزی با استعداد بود. در اوایل دههٔ سوم زندگی به اروپای قاره ای مهاجرت کرد و در شهرهای تریسته، پاریس و زوریخ اقامت گزید. گرچه بخش بزرگی از زندگی او در بزرگسالی، بیرون از ایرلند گذشت، جهانِ پنداری او معطوف به دوبلین و ایرلند است و شخصیت های کتاب هایش از اعضای خانواده، دوستان و دشمنان او در زمان اقامتش در دوبلین الهام گرفته شده بود. در زمان کوتاهی پس از انتشار اولیس، خود او این مسئله را این گونه شفاف ساخت: .mw-parser-output blockquote.templatequote{margin-top:0}.mw-parser-output blockquote.templatequote div.templatequotecite{line-height:1em;text-align:right;padding-right:2em;margin-top:0}.mw-parser-output blockquote.templatequote div.templatequotecite cite{font-size:85%}
«در مورد خودم، من همیشه دربارهٔ دوبلین می نویسم. چرا که اگر بتوانم قلب دوبلین را تسخیر کنم، می توانم وارد قلب تمام شهرهای جهان شوم.»
وی از ابتدای جوانی مخالف بی فرهنگی و دون مایگی دوبلین بود. در جوانی بسیار فرد مذهبی بود اما با گذشت زمان این مذهب را برای مأموریت ادبی که برای خود گماشته بود کنار گذاشت، مأموریتی که می دانست همراه با تبعید خود خواسته است.وی بعد از پایان تحصیلات در سال ۱۹۰۲ دیگر به عنوان یک شخصیت تبعیدی بود به همین دلیل از کشور خارج شد و در پاریس مستقر گشت. بیماری مرگبار مادرش بار دیگر او را به دوبلین فراخواند سپس وی به تریسته و زوریخ سفر کرد. وی در سال ۱۹۴۰ چشم از دنیا بست.

جیمز آگوستین آلویسیوس جویس ‏(۲ فوریه ۱۸۸۲ دوبلین - ۱۳ ژانویه ۱۹۴۱ زوریخ) نویسنده ایرلندی بود.
• «در مورد خودم، من همیشه دربارهٔ دوبلین می نویسم. چرا که اگر بتوانم قلب دوبلین را تسخیر کنم، می توانم وارد قلب تمام شهرهای جهان شوم.»• «می خواهم عمری در کنار تو باشم؛ آنقدر از خود به تو بگویم تا وجودمان یکی شود، تا زمانی که لحظهٔ مرگ مان فرا رسد.»• «اشتباهات، دروازهٔ ورود به جهان اکتشافات هستند.»• «ایده ها، طبقه بندی ها و اصطلاحات سیاسی پیش من از یک قماش اند؛ همه شان چیزهایی هستند که دیگر کهنه شده اند؛ آنارشی روشنفکری، ماتریالیسم، راسیونالیسم؛ گویی این چیزها می توانند عنکبوتی از تار آدمیزاد بیرون بکشند.»• «هر ساعت فراغت از درس و مدرسه را در هم نشینی با نویسندگان ویرانگری می گذراند که طعن و خشونت کلامشان در مغز او ابتدا خمیر مایه ای می ساخت و بعد به نوشتن های خام او راه می یافت.»