ناسپاس

خائن , ناکر الجمیل , ناکر للجمیل

حق ناشناس، کسی که احسان ونیکویی وخدمتی راکه، درباره اومیکنندمنظورنداشته باشدوقدرنداند
( صفت ) ناشکرحق ناشناس :[ باتفاق خردمندان سگ حق شناس به که آدمی ناسپاس .] ( گلستان لغ. )

(س ) (ص . ) ناشکر، حق ناشناس .

ناسپاس. [ س ِ ] ( ص مرکب ) کافرنعمت. ( آنندراج ). ناشکر. ( انجمن آرا ). ناشکر. حق ناشناس. نمک بحرام. بی وفا. ناپسند. بی تمیز. ( ناظم الاطباء ). کنود. ( ترجمان القرآن ). کافر. کفور. کفار. کناد. کنود. ( منتهی الارب ). ناحقگزار. حق ناگزار. نمک نشناس. که سپاسگزار نیست. که سپاسگزاری نکند :
خرد نیست با مردم ناسپاس
نه آن را که او نیست یزدان شناس.ستاننده گر ناسپاس است نیز
سزد گر ندارد کس او را بچیز.چنین داد پاسخ که ای ناسپاس !
نگوید چنین مرد یزدان شناس.ز هرکس پشیمان تر آن را شناس
که نیکی کند با کس ناسپاس.با ناسپاسان نیکی کردن از خیرگی باشد.نبوم ناسپاس ازاو که ستور
سوی فرزانه بهتر از نسپاس.ناسپاس را بخود راه مده.سپاس خدا کن که بر ناسپاس
نگوید ثنا مرد یزدان شناس.همه در خرام و خورش ناسپاس
نبینی در ایشان کس ایزدشناس.قیمت این خاک بواجب شناس
خاک سپاسی بکن ای ناسپاس.وگر بر دروغ افکنی این اساس
سر و مال بستانم از ناسپاس.حسن یوسف را حسد بردند مشتی ناسپاس
قول احمد را خطا گفتند جمعی ناسزا.عادت آن ناسپاسان در تو رست
نایدت هر بار دلو از چه درست.گر انصاف خواهی سگ حق شناس
به از آدمیزاده ناسپاس.و باتفاق خردمندان سگ حق شناس به که آدمی ناسپاس. ( گلستان سعدی ).
که زائل شود نعمت ناسپاس.

کسی که احسان و نیکویی و خدمتی را که دربارۀ او می کنند منظور نداشته باشد و قدر نداند، حق نشناس: گر انصاف خواهی سگ حق شناس / به سیرت بِه از مردم ناسپاس (سعدی۱: ۱۲۵ ).

نشکار