نامردمی

۱ - فرومایگی پستی دونی دنائت : ترا فضیلت برخویشتن توانم دید ولیک فضلت نامردمی وبی خطری است . ( آغاجی لغ. ) ۲ - بی رحمی سنگدلی : مساز عیش که نامردمی است طبع جهان مخور کرفس که پر کژدم است بوم وسرا. ( خاقانی ) ۳ - گستاخی بی ادبی . ۴ - بی حمیتی بی همتی [ روزه طاعتی است که درسالی یک بارباشد نامردمی بودتقصیرکردن .]

نامردمی. [ م َ دُ ] ( حامص مرکب )فرومایگی. پستی. نامردی. دنائت. ناکسی. نااهلی. بی مروتی. دون و پست فطرت و بدسرشت بودن. آئین مردی و مردمی نداشتن و ندانستن. عمل و صفت نامردم :
ترا فضیلت بر خویشتن توانم دید
ولیک فضلت نامردمی و بی خطری است.همه بد سگالید و با کس نساخت
به کژّی و نامردمی سر فراخت.نامردمی نورزی ، ورزی تو مردمی
ناگفتنی نگوئی ، گوئی تو گفتنی.شه راه مردمی است سبیل الرشاد تو
زآن مردمی تو کز ره نامردمی گمی. || بی رحمی. سنگدلی. ( ناظم الاطباء ) :
مساز عیش که نامردمی است طبع جهان
مخور کرفس که پرکژدم است بوم و سرا.بسی گور کز دشتبانان گم است
ز نامردمیهای این مردم است.جداگانه در روغن هر خمی
فکنده ز نامردمی مردمی.همه تخم نامردمی کاشتی
ببین لاجرم تا چه برداشتی. || گستاخی. بی ادبی. درشتی. ( ناظم الاطباء ) :
زآن می ترسم که از ره بدسازی
وز غایت نامردمی و طنازی.|| بی حمیتی. بی همتی. نامردی : اما بدان که روزه طاعتی است که به سالی یک بار باشد،نامردمی بود تقصیر کردن. ( قابوسنامه چ یوسفی ص 18 ).

بی ادبی، فرومایگی.