ناگفته

( صفت ) گفته نشده اظهارنشده :[ چنین گفتندکه سخن ناگفته بدان مخدره ناسفته ماند...] مقابل گفته .

(گُ تِ ) (ص مف . ) گفته نشده ، اظهار نشده . مق گفته .

ناگفته. [ گ ُ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) گفته نشده. بیان نشده. ( از ناظم الاطباء ). بر زبان نیامده. اظهارناشده :
بس که بر گفته پشیمان بوده ام
بس که بر ناگفته شادان بوده ام.به ناگفته بر چون کسی غم خورد
از آن به که بر گفته کیفر برد.آن به که نگوئی چو ندانی سخن ایراک
ناگفته بسی به بود از گفته رسوا.و سخن که از او بوی دروغ آید و بوی هنر نیاید ناگفته بهتر. ( منتخب فارسنامه ص 29 ). ناگفته را عیب کمتر است. ( مجمل التواریخ ).
این چه زبان و چه زبان رانی است
گفته و ناگفته پشیمانی است.سخن کآن برآرد به ابرو گره
اگر آفرین است نا گفته به.همان به کاین سخن ناگفته باشد
شوم من مرده و او خفته باشد.گفتی که چگونه می گذاری بی من
ناگفته به است قصه ،هان میگذرد.ما نبودیم و تقاضامان نبود
لطف تو ناگفته ما می شنود.بر احوال نابوده علمش بصیر
بر اسرار ناگفته لطفش خبیر.ندارد کسی باتو ناگفته کار
ولیکن چو گفتی دلیلش بیار.- ناگفته ماندن ؛ بیان نشدن. اظهار نشدن. به زبان نیامدن :
برفت او و این نامه نا گفته ماند
چنان بخت بیدار او خفته ماند.رازهای گفتنی ناگفته ماند
خواستم ظاهر شود بنهفته ماند. || ناگفتنی. که نباید گفت. که نتوان گفت :
در آن نامه کان گوهر سفته راند
بسی گفتنی های ناگفته ماند.بسی در بر آن در ناسفته گفت
بسی گفتنی های ناگفته گفت.