( صفت ) پنجاه پله پنجاه پایه .
پنجه پایه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پنجه پایه. [ پ َ ج َه ْ ی َ/ ی ِ ] ( اِ مرکب ) پنجاه پایه. پنجاه پله :
بی بَدَل صدری ورای تو بَدل داند زدن
تخت پنجه پایه بر اعدا به چاه شست باز.
ز تخت پنجه پایه به چاه پنجه باز.
بی بَدَل صدری ورای تو بَدل داند زدن
تخت پنجه پایه بر اعدا به چاه شست باز.
سوزنی.
که خواند تخته عصیان تو که درنفتادز تخت پنجه پایه به چاه پنجه باز.
سوزنی.
کلمات دیگر: