هفت تن

هفت تن نام یکی از مکان های قدیمی شهر بابل است. در دهه های پیشین این مکان جزو حومهٔ بابل به شمار می آمد؛ ولی اکنون در محدودهٔ شهر، در محله ای با همین نام (که محلهٔ «علم دار» هم خوانده می شود) و در نزدیکی جادهٔ بابل به قائم شهر جای گرفته است.
این مکان هم یک مکان تفریحی و هم یک مکان زیارتی است. از صاحبان آرام گاه این مکان اطلاعی در دست نیست؛ ولی گفته ای مشهور آن ها را به هفت پسر «وشتاسپ جلالی» نسبت می دهد. هم چنین برخی از مردم محلی این هفت گور را برای نوادگان موسی کاظم، امام هفتم شیعیان دوازده امامی می دانند.
بنای بقعهٔ قدیمی از آجر و متعلق به زمان قاجاریه بود. در میان بنای اصلی، هفت گور پهلوی یکدیگر است. بالای این گورها یک متر از سطح زمین بالاتر است و درازای آن نزدیک به هفت متر است. اشعاری بر دیوار شمالی بقعهٔ قدیمی دیده می شد. در کنار بنای اصلی، آرام گاه خانوادگی «فضل الله زاده» وجود دارد که در گذشته بنا را بازسازی کرده بودند. سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران از سال ۱۳۸۶ تا ۱۳۸۹ بیش از ۵۰۰ میلیون ریال، و در سال ۱۳۸۹ بیش از ۳۰۰ میلیون ریال برای بازسازی بنای هفت تن هزینه کرده است. این سازمان مدعی است که در سال های ۱۳۸۸ و ۱۳۸۹ این بنا را بازسازی کرده و مدارکی در اختیار دارد که نشان از وجود طرح تکمیلی این بازسازی در سال ۱۳۹۰ دارد.
در سال ۱۳۹۰ چند تن از هیئت امنای این مکان به طور شبانه و با بیل مکانیکی قصد تخریب بنای قدیمی و احداث بنای جدید را داشتند، ولی با ورود پلیس و سازمان میراث فرهنگی بابل از آن جلوگیری شد. با این که هیئت امنای بنا با تحریک اهالی محلی، در برابر سازمان میراث فرهنگی مقاومت کردند، ولی این سازمان با تهیهٔ شکایت از هیئت امناء، آن ها را به دادگاه کشاند و از عملیات تخریب جلوگیری کرد. با این وجود، در این رخداد ۴۵ درصد از بنای قدیمی تخریب شد.