بورت

بورت وسیله ای شیشه ای است که به شکل استوانه ای عمودی مدرج با شیری در انتها ساخته می شود. این وسیله برای ریختن حجم دقیقی از واکنشگرهای مایع در آزمایشهای شیمی مثل سنجش حجمی (تیتراسیون) مورد استفاده قرار می گیرد. بورت همراه با ارلن تخلیه در حجم سنجی به کار میرود. بورت ها بسیار دقیق درجه بندی شده اند: بورت های کلاس A دقتی معادل ۰٫۰۵ میلی لیتر دارند.
قبل از استفاده از بورت باید ان را دو سه مرتبه و هر بار ۵میلی لیتر از محلول شستشو داد و هر بار صبر کرد تا محلول کاملاً از آن خارج شود. سپس به آهستگی آن را تا بالاتر از علامت صفر از محلول مورد نظر پر کرد. بعد یک بشر زیر ان قرار داده شده و شیر ان کمی باز شود تا هوای محبوس در نوک ان خارج شوده و سطح محلول تا انجایی که امکان دارد دقیقأ در مقابل اولین درجه بورت پاین بیاید. حال ارلن مایر محتوی محلولی را که هدف اندازه گیری ان است زیر بورت قرار داده و معرف قطره قطره از بورت به آن اضافه می شود.
تاریخچه بورت همزمان با تاریخچه تجزیه حجمی است. فرانکوس آنتونی هنری دسکروزیلس در سال ۱۷۹۱ بورت را اختراع کرد. ژوزف لوییس گی لوساک بورتی را ابداع کرد که دارای یک بازوی کناری بود، او در مقاله ای با عنوان استاندارد کردن محلول های ایندیگو از دو واژه بورت و پیپت استفاده کرد. تحولی نو در روش شناسی و تعمیم دادن روش های تجزیه حجمی توسط کارل فردریش موهر انجام شد او با اضافه کردن یک گیره و یک شیر در انتها نسل جدیدی از بورت ها را طراح کرد.
Louis Rosenfeld. Four Centuries of Clinical Chemistry. CRC Press, 1999, p. ۷۲-۷۵.

بورِت (burette)
در علم شیمی، ابزاری در تیتر کردن، برای کنترلِ مقدار کمّی مایع متغیرِ تزریق شده. این ابزار از لوله ای شیشه ای، مدرج، باریک، و دراز ساخته شده است که در انتها شیری دارد که به سوراخِ نازکِ خروجی منتهی می شود.