اصابع (به عربی به معنی «انگشتان») نام روشی برای تقسیم بندی مدهای موسیقی بوده که در موسیقی عربی قدیم رایج بوده است. اصابع بعد از آن که استفاده از ادوار و نهایتاً مقام ها برای تقسیم بندی موسیقی رایج شد، کنار گذاشته شدند.
Farmer, Henry George (1988). Historical Facts for the Arabian Musical Influence. Ayer Publishing. ISBN 0-405-08496-X. OCLC 220811631.
اصابع بر اساس انگشت گذاری نوازنده روی ساز عود تقسیم بندی می شدند به دو گروه یا مجرا: یکی بِنصِر (انگشت حلقه، که استفاده از آن فاصلهٔ سوم بزرگ می ساخت) و دیگری وسطا (انگشت میانی، که به کار گرفتنش فاصلهٔ سوم کوچک می ساخت). بنا بر این اصابع نام هایی می گرفتند نظیر: مطلق فی مجرا البنصر (مطلق = سیم آزاد) یا سبابه فی مجرا الوسط. در مجموع، هشت مورد از اصابع وجود داشت. نکته ای که اصابع را از روش های مشابه تقسیم بندی مدهای موسیقی که در همان دوره یا پیش از آن در ایران و یونان رایج بود متفاوت می ساخت این بود که برخلاف روش ایرانی و یونانی، مدها در اصابع نام های زیبا و خیال انگیز نداشتند بلکه نامگذاری شان کاملاً بر اساس نام انگشتان بود.