آواز و شیهه اسب را گویند آواز اسب که آنرا شنه و غرشت نیز گویند و بتازیش صهیل خوانند .
اشیهه
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
( آشیهه ) (هِ ) ( اِ. ) شیهه ، صهیل .
لغت نامه دهخدا
( آشیهه ) آشیهه. [ هََ / هَِ ] ( اِ ) شیهه. صهیل. شنه.
اشیهه. [ اَ هََ / هَِ ] ( اِ ) آواز و شیهه اسب را گویند. ( برهان ) ( جهانگیری ) ( آنندراج ). آواز اسب که آنرا شنه و غُرِشْت نیز گویند و بتازیش صهیل خوانند. ( شرفنامه منیری ). در فرهنگ جهانگیری بمعنی شیهه اسب است. ( شعوری ج 1 ص 128 ). شیهه اسب است و آنرا شنه نیز گفته اند. ( انجمن آرای ناصری ). آواز اسب باشد که شنه و شیهه نیز گویند و بعربی صهیل خوانند. ( سروری ). و شیهه و شیه و غُرِشْت که مرادفند آواز اسب را گویند و صهیل عربی آنست بهمین معنی. ( فرهنگ خطی ). و رجوع به شیهه و شنه و غرشت شود. || صدا. ( آنندراج ).
اشیهه. [ اَ هََ / هَِ ] ( اِ ) آواز و شیهه اسب را گویند. ( برهان ) ( جهانگیری ) ( آنندراج ). آواز اسب که آنرا شنه و غُرِشْت نیز گویند و بتازیش صهیل خوانند. ( شرفنامه منیری ). در فرهنگ جهانگیری بمعنی شیهه اسب است. ( شعوری ج 1 ص 128 ). شیهه اسب است و آنرا شنه نیز گفته اند. ( انجمن آرای ناصری ). آواز اسب باشد که شنه و شیهه نیز گویند و بعربی صهیل خوانند. ( سروری ). و شیهه و شیه و غُرِشْت که مرادفند آواز اسب را گویند و صهیل عربی آنست بهمین معنی. ( فرهنگ خطی ). و رجوع به شیهه و شنه و غرشت شود. || صدا. ( آنندراج ).
اشیهه . [ اَ هََ / هَِ ] (اِ) آواز و شیهه ٔ اسب را گویند. (برهان ) (جهانگیری ) (آنندراج ). آواز اسب که آنرا شنه و غُرِشْت نیز گویند و بتازیش صهیل خوانند. (شرفنامه ٔ منیری ). در فرهنگ جهانگیری بمعنی شیهه ٔ اسب است . (شعوری ج 1 ص 128). شیهه ٔ اسب است و آنرا شنه نیز گفته اند. (انجمن آرای ناصری ). آواز اسب باشد که شنه و شیهه نیز گویند و بعربی صهیل خوانند. (سروری ). و شیهه و شیه و غُرِشْت که مرادفند آواز اسب را گویند و صهیل عربی آنست بهمین معنی . (فرهنگ خطی ). و رجوع به شیهه و شنه و غرشت شود. || صدا. (آنندراج ).
فرهنگ عمید
( آشیهه ) شیهه، بانگ اسب.
آواز اسب، بانگ اسب.
آواز اسب، بانگ اسب.
آواز اسب؛ بانگ اسب.
کلمات دیگر: