<div class="boxBd">هشیش. [ هََ ] ( ع ص ) آنکه از سؤال خواهندگان خوش و شاد گردد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به هش بش شود. || مرد سست اندام و نرم. ( از اقرب الموارد ). هشیم. || سست و نرم از هر چیز. ( از اقرب الموارد ).</div>

هشیش. [ هََ ] ( ع ص ) آنکه از سؤال خواهندگان خوش و شاد گردد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به هش بش شود. || مرد سست اندام و نرم. ( از اقرب الموارد ). هشیم. || سست و نرم از هر چیز. ( از اقرب الموارد ).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">آنکه از سو آل خواهندگان خوش و شاد گردد مرد سست اندام و نرم</div>

آنکه از سو آل خواهندگان خوش و شاد گردد مرد سست اندام و نرم

هشیش

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا