(مَ رَ جِ ) [ ع . مسرجة ] (اِ. ) چراغدان ، چراغ پایه .
مسرجه
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
مسرجة. [ م َ رَ ج َ ] (ع اِ) پایه ای که چراغ را بر آن قرار دهند. (از اقرب الموارد). چراغپایه . (دهار).
مسرجة. [ م ِ رَ ج َ ] (ع اِ) چراغدان . (دهار) (مهذب الاسماء). انائی که روغن و فتیله در آن جای دارد. ج ، مَسارج . (از اقرب الموارد): عکل المسرجة؛ پردردی شدن چراغدان . (تاج المصادر بیهقی ).
( مسرجة ) مسرجة. [ م َ رَ ج َ ] ( ع اِ ) پایه ای که چراغ را بر آن قرار دهند. ( از اقرب الموارد ). چراغپایه. ( دهار ).
مسرجة. [ م ِ رَ ج َ ] ( ع اِ ) چراغدان. ( دهار ) ( مهذب الاسماء ). انائی که روغن و فتیله در آن جای دارد. ج ، مَسارج. ( از اقرب الموارد ): عکل المسرجة؛ پردردی شدن چراغدان. ( تاج المصادر بیهقی ).
مسرجة. [ م ِ رَ ج َ ] ( ع اِ ) چراغدان. ( دهار ) ( مهذب الاسماء ). انائی که روغن و فتیله در آن جای دارد. ج ، مَسارج. ( از اقرب الموارد ): عکل المسرجة؛ پردردی شدن چراغدان. ( تاج المصادر بیهقی ).
فرهنگ عمید
چراغدان، پایۀ چراغ.
کلمات دیگر: