اسم: سحبان (پسر) (عربی) (تلفظ: sāhbān) (فارسی: سَحبان) (انگلیسی: sahban)
معنی: شمشیر کش، کسی که با تبختر راه می رود و با کبر و غرور راه می رود، کسی که چیزی یا شخصی را روی زمین می کشد، سیلی که بر هرچه بگذرد از بین می برد، ( اعلام ) سَحبان بن زفر وائِل [ میلادی] شاعر عصر جاهلی/اسلامی، وی در حیات رسول خدا اسلام آورد اما آن حضرت را ملاقات نکرد و در خلافت معاویه در دمشق می زیست، شهرت او به فصاحت و سخنوری ضرب المثل است و او را اَخطَب عرب و عجم و جِنّ و انس گفته اند
معنی: شمشیر کش، کسی که با تبختر راه می رود و با کبر و غرور راه می رود، کسی که چیزی یا شخصی را روی زمین می کشد، سیلی که بر هرچه بگذرد از بین می برد، ( اعلام ) سَحبان بن زفر وائِل [ میلادی] شاعر عصر جاهلی/اسلامی، وی در حیات رسول خدا اسلام آورد اما آن حضرت را ملاقات نکرد و در خلافت معاویه در دمشق می زیست، شهرت او به فصاحت و سخنوری ضرب المثل است و او را اَخطَب عرب و عجم و جِنّ و انس گفته اند