فغستان
فرهنگ اسم ها
فرهنگ فارسی
۱ - بتخانه بتکده ۲ - حرمسرای شاهان و بزرگان ۳ - یار دلارام محبوبه : فغستان چو آمد بمشکوی شاه یکی تاج است بر سر ز مشک سیاه .
بتخانه و بتکده
بتخانه و بتکده
فرهنگ معین
(فَ غِ ) (اِمر. ) ۱ - بتخانه ، بتکده . ۲ - حرمسرا. ۳ - خوب رو، کنیز خوب رو.
لغت نامه دهخدا
فغستان . [ ف َ غ ِ ] (اِخ ) بیستون . رجوع به بیستون شود.
فغستان . [ ف َ غ ِ ] (اِخ ) دهی است از بخش کنار رودخانه ٔ شهرستان گلپایگان ، دارای 216 تن سکنه . آب آن از قنات و محصول عمده اش غله ، لبنیات و پنبه است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).
فغستان . [ ف َ غ ِ ] (اِخ ) نام دختر کید هندی . (یادداشت مؤلف ) :
فغستان چو آمد بمشکوی شاه
یکی تاج بر سر ز مشک سیاه .
فغستان ببارید خون سرشک
همی رفت با فیلسوف پزشک .
فغستان چو آمد بمشکوی شاه
یکی تاج بر سر ز مشک سیاه .
فردوسی .
فغستان ببارید خون سرشک
همی رفت با فیلسوف پزشک .
فردوسی .
فغستان . [ ف َ غ ِ ] (اِ مرکب ) بتخانه .بتکده . (برهان ) (فرهنگ فارسی معین ). || حرمسرای پادشاهان را نیز گویند. (برهان ) :
نیارم فغستان خاقان برنج
سپارید هرچ ایدرش هست گنج .
فغستان خاقان و گنج ایدر است
بدان گر دهیم این ز ما درخور است .
شه چین جدا با فغستان و رخت
همی رفت با پیل و با تاج وتخت .
|| کنایه از خوب صورتان و صاحب حسنان هم هست . (برهان ). یار. دلاَّرام . محبوبه . (فرهنگ فارسی معین ) :
فرستش بسوی شبستان خویش
بر خواهران و فغستان خویش .
نیارم فغستان خاقان برنج
سپارید هرچ ایدرش هست گنج .
اسدی .
فغستان خاقان و گنج ایدر است
بدان گر دهیم این ز ما درخور است .
اسدی .
شه چین جدا با فغستان و رخت
همی رفت با پیل و با تاج وتخت .
اسدی .
|| کنایه از خوب صورتان و صاحب حسنان هم هست . (برهان ). یار. دلاَّرام . محبوبه . (فرهنگ فارسی معین ) :
فرستش بسوی شبستان خویش
بر خواهران و فغستان خویش .
فردوسی .
فغستان. [ ف َ غ ِ ] ( اِ مرکب ) بتخانه.بتکده. ( برهان ) ( فرهنگ فارسی معین ). || حرمسرای پادشاهان را نیز گویند. ( برهان ) :
نیارم فغستان خاقان برنج
سپارید هرچ ایدرش هست گنج.
بدان گر دهیم این ز ما درخور است.
همی رفت با پیل و با تاج وتخت.
فرستش بسوی شبستان خویش
بر خواهران و فغستان خویش.
فغستان. [ ف َ غ ِ ] ( اِخ ) بیستون. رجوع به بیستون شود.
فغستان. [ ف َ غ ِ ] ( اِخ ) نام دختر کید هندی. ( یادداشت مؤلف ) :
فغستان چو آمد بمشکوی شاه
یکی تاج بر سر ز مشک سیاه.
همی رفت با فیلسوف پزشک.
فغستان. [ ف َ غ ِ ] ( اِخ ) دهی است از بخش کنار رودخانه شهرستان گلپایگان ، دارای 216 تن سکنه. آب آن از قنات و محصول عمده اش غله ، لبنیات و پنبه است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).
نیارم فغستان خاقان برنج
سپارید هرچ ایدرش هست گنج.
اسدی.
فغستان خاقان و گنج ایدر است بدان گر دهیم این ز ما درخور است.
اسدی.
شه چین جدا با فغستان و رخت همی رفت با پیل و با تاج وتخت.
اسدی.
|| کنایه از خوب صورتان و صاحب حسنان هم هست. ( برهان ). یار. دلاَّرام. محبوبه. ( فرهنگ فارسی معین ) : فرستش بسوی شبستان خویش
بر خواهران و فغستان خویش.
فردوسی.
فغستان. [ ف َ غ ِ ] ( اِخ ) بیستون. رجوع به بیستون شود.
فغستان. [ ف َ غ ِ ] ( اِخ ) نام دختر کید هندی. ( یادداشت مؤلف ) :
فغستان چو آمد بمشکوی شاه
یکی تاج بر سر ز مشک سیاه.
فردوسی.
فغستان ببارید خون سرشک همی رفت با فیلسوف پزشک.
فردوسی.
فغستان. [ ف َ غ ِ ] ( اِخ ) دهی است از بخش کنار رودخانه شهرستان گلپایگان ، دارای 216 تن سکنه. آب آن از قنات و محصول عمده اش غله ، لبنیات و پنبه است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).
فرهنگ عمید
۱. بتخانه، بتکده.
۲. [مجاز] حرم سرا: فرستش به سوی شبستان خویش / بر خواهران و فغستان خویش (فردوسی: ۲/۲۱۲ ).
۲. [مجاز] حرم سرا: فرستش به سوی شبستان خویش / بر خواهران و فغستان خویش (فردوسی: ۲/۲۱۲ ).
کلمات دیگر: