علم الهدی

اسم: علم الهدی (پسر) (عربی) (تلفظ: alamolhodā) (فارسی: عَلم‌الهدي) (انگلیسی: alamolhoda)
معنی: درفش هدایت، ( اَعلام ) لقب سید مرتضی، علی ابن حسین [، قمری] از پیشوایان شیعه در زمان خود، نویسنده، شاعر و فقیه عرب، مؤلف کتاب اَمالی، انتصار و تنزیه الانبیا

۱ - علم الهدی ( رازی ) .
ملا محمد بن ملا محسن فیض محمد بن مرتضی وی از علمای امامیه در اوائل قرن دوازدهم هجرت بود و از طرف والدش بهمین لقب علم الهدی ملقب شد وفات وی بسال ۱۱۱۲ قمری یا ۱۱۲۳ قمری بوده است

علم الهدی. [ ع َ ل َ مُل ْ هَُ دا ] ( اِخ ) ملا محمدبن ملا محسن فیض محمدبن مرتضی. وی از علمای امامیه در اوائل قرن دوازدهم هجری بود و از طرف والدش بهمین لقب علم الهدی ملقب شد. وفات وی بسال 1112 یا 1123 هَ. ق. بوده است. او راست : 1- اصول الدین ، به فارسی. 2- تحفة الابرار فی العقائد و الاخلاق ، به فارسی ، که در سال 1100 هَ. ق. از تألیف آن فراغت یافته است. 3- الجامع فی الاصول و الفروع و الاخلاق. 4- حاشیه مفاتیح الشرایع، که متعلق به والد خودش است ، و در آن مدارک احکام و مسائل و مطالب آن را از آیات و اخبار استخراج کرده است. یک نسخه از آن به شماره 2601 در کتابخانه مدرسه سپهسالار تهران موجود است. 5- مرقاة الجنان الی روضات الجنان ، در ادعیه و نماز و غیره ، که آن را در سال 1087 هَ. ق. در کاشان تألیف کرده است. یک نسخه از آن به شماره 2135 در کتابخانه مدرسه سپهسالار تهران موجود است که خود مؤلف آن را مقابله و تصحیح کرده است. 6- نضد الایضاح. ( از ریحانة الادب ج 3 ص 121 از روضات الجنات ص 543 و الذریعة ).