رهیاب

مسیریاب یا رُوتِر (انگلیسی: Router) دستگاهی از تجهیزات شبکۀ رایانه ای است که بسته های داده (Data Packets) را در یک شبکه برای رسیدن به مقصدشان، هدایت می کند. مسیریابی در لایهٔ سوم مدل مرجع OSI (لایهٔ شبکه) رخ می دهد. مسیریاب جهت اتصال دو یا چند شبکه محلی به هم یا اتصال چندین خط شبکه بزرگ به هم مورد استفاده قرار می گیرند. مسیریاب می تواند انواع مختلف شبکه را به هم وصل کند. یک مسیریاب، یک سیستم عامل اختصاصی (مانند IOS از سیسکو یا JUNOS از ژونیپر نتوکرز و ...)، حافظه فلش، NVRAM، RAM و یک یا دو پردازشگر دارد.
لایه کنترلی: مسیریاب یک جدول مسیریابی دارد که هر لیست نشان می دهد بستهٔ داده از کدام مسیر و همچنین از طریق کدام رابط فیزیکی باید فرستاده شود.
لایه انتقالی: مسیریاب بسته های داده را بین رابط های وروری و خروجی هدایت می کند. این کار باعث می شود که بسته ها به شبکه ای هدایت شوند که با نوع اطلاعات داخل آن ها متناسب است. برای این کار از داده های ذخیره شده در جدول های مسیریابی لایهٔ کنترلی استفاده می شود.
هنگامی که چند مسیریاب در شبکه ها استفاده می شوند، با استفاده از یک پروتکل مسیریابی پویا اطلاعاتی دربارهٔ آدرس مقصد تبادل کند همچنین در شبکه های به هم پیوسته بین هر دو سیستم یک جدول مسیریابی از مسیرهای ترجیحی می سازد.
مسیریاب می تواند رابط هایی برای انواع اتصالات فیزیکی شبکه داشته باشد،مانند کابل های مسی، فیبر نوری یا انتقال بی سیم. سیستم عامل آن می تواند استانداردهای پروتکل های ارتباطی مختلف شبکه را نیز پشتیبانی کند. هر رابط شبکه توسط نرم افزارهای مخصوص برای فعال سازی بسته های داده استفاده می شود .به این منظور که بسته های داده بتوانند از یک پروتکل انتقالی سیستم به سیستم دیگر منتقل شوند.
مسیریاب ها همچنین می توانند به عنوان متصل کنندهٔ یک یا چند گروه از دستگاه های کامپیوتری نیز استفاده شوند.به این گروه های منطقی کامپیوتری زیر شبکه میگوییم که هر کدام پیشوند شبکه ای متفاوتی دارند. پیشوندهای شبکه ثبت شده در جدول مسیریابی لزوما به صورت مستقیم اتصالات فیزیکی رابط ها را نمایش نمی دهند.