شکال
فارسی به انگلیسی
فرهنگ اسم ها
اسم: شکال (دختر) (فارسی) (تلفظ: shekal) (فارسی: شِکال) (انگلیسی: shekal)
معنی: در گویش مازندران آهو
معنی: در گویش مازندران آهو
فرهنگ فارسی
( اسم ) پای بند ستور ریسمانی که به دست و پای ستوران بندند . یا شکال بر نهادن . پای بند بستن بستور .
بسیار شکل کننده یا ظریف .
بسیار شکل کننده یا ظریف .
فرهنگ معین
(ش ) [ ع . ] (اِ. ) پای بند ستور.
لغت نامه دهخدا
شکال. [ ش ِ ] ( ع اِ ) پای بند ستور. ج ، شُکُل. || رسن پالان که در تصدیر و تنگ شتر بندند تا پالان پس نرود. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). رسن میان اشتر. ( مهذب الاسماء ). || بندی میان تنگ پالان بند و تنگ زیر شکم. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || بندی میان دست و پای ستور. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || ( ص ) اسبی که سه پای سپید و یکی به رنگ دیگر یا عکس آن بُوَدش. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). اسبی که دست و پای وی سفید بود به خلاف یکدیگر،و کان النبی ( ص ) یبغض الشکال. || آن گوسفند که دستها و پایهای وی سفید بود. ( مهذب الاسماء ).
شکال. [ ش ِ ] ( ع اِ ) چدار و ریسمانی که بر دست و پای استر و اسب بدخصلت بندند. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جهانگیری ) ( برهان ). ریسمانی که بر دست و پای اسب و شتر بربندند. ( غیاث ). زانوبند اسب. ( از مجمل اللغة ). پابند. پای بند. زانوبند اسب و جز آن. بِخو [ ب ِخ َ / خُو ]. بخاو. ( از یادداشت مؤلف ) :
چون برآری تازیانه بگسلد زنجیر پیل
چون زنی نعلش شکالش بس بود بند قبای.
فروکشد طرب از طره جای عیش لگام.
نهاده است به پایش هزار گونه شکال.
در خاک کندپای ز عزمش شتاب نه.
حلقه فلک و شکال ایام.
ابرش کینه شکال ادهم فتنه فسار.
شکال پای ستوران شده سر زلفی
کزو گره بجز از دست شانه نگشوده.
آنچه مرادات و حمولات اند به عناد حمل و قید شکال و بند دوال تعرض نرسانند. ( تاریخ جهانگشای جوینی ).
شکال. [ ش ِ ] ( ع اِ ) چدار و ریسمانی که بر دست و پای استر و اسب بدخصلت بندند. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جهانگیری ) ( برهان ). ریسمانی که بر دست و پای اسب و شتر بربندند. ( غیاث ). زانوبند اسب. ( از مجمل اللغة ). پابند. پای بند. زانوبند اسب و جز آن. بِخو [ ب ِخ َ / خُو ]. بخاو. ( از یادداشت مؤلف ) :
چون برآری تازیانه بگسلد زنجیر پیل
چون زنی نعلش شکالش بس بود بند قبای.
منوچهری.
برون کند خرد از خرده گاه لهوشکال فروکشد طرب از طره جای عیش لگام.
ابوالفرج رونی.
ز آهوان طریقت هر آنکه شیر آمدنهاده است به پایش هزار گونه شکال.
سنایی.
بر باد تیز گام ز حزمش شکال نه در خاک کندپای ز عزمش شتاب نه.
اثیرالدین اخسیکتی.
با ژنده خامشان همه خام حلقه فلک و شکال ایام.
خاقانی ( تحفةالعراقین ).
از اثر عدل تو بر سر و بر پای دیدابرش کینه شکال ادهم فتنه فسار.
خاقانی.
لشکر برق شکال سورت هوا می شکست و فصادوار کحل ابوکحلی می گشاد. ( تاج المآثر ). زنان در وقت صحابه ریسمان ریستندی که شکالهای اسب کنند. ( کتاب المعارف ).شکال پای ستوران شده سر زلفی
کزو گره بجز از دست شانه نگشوده.
کمال الدین اسماعیل ( از جهانگیری ).
آن مهم که چون جذر اصم در شکال اشکال بمانده به کیاست و شهامت و حسن اصطلاع کفایت کردن. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 40 ).آنچه مرادات و حمولات اند به عناد حمل و قید شکال و بند دوال تعرض نرسانند. ( تاریخ جهانگشای جوینی ).
شکال . [ ش َک ْ کا ] (ع ص ) بسیار شکل کننده . || ظریف . (غیاث ).
شکال . [ ش ِ ] (اِ) شغال . (ناظم الاطباء) (یادداشت مؤلف ). نوعی از روباه . (لغت فرس اسدی ). ذئب ارمن . (یادداشت مؤلف ) :
ز آتش آب کند حلمش و ز دشمن دوست
ز پیل پشّه کند سهمش و ز شیر شکال .
آنکه با همت او چرخ برین همچو زمین
آنکه با هیبت او شیر عرین همچو شکال .
کجا حمله ٔ او بود چه یک تن چه سپاهی
کجا هیبت او بود چه شیری چه شکالی .
یکی پیش او به پای یکی در جهان جهان
یکی چون شکال نرم یکی چون پیاده خوار.
ز عدل او شده باز سفید جفت کلنگ
ز امن او شده شیر سیاه یار شکال .
|| مکر و حیله . (ناظم الاطباء) (غیاث ) (برهان ). فریب . (ناظم الاطباء) (برهان ). مکر و حیله بود و آنرا شکیل و اشکیل نیز خوانند. (فرهنگ جهانگیری ) :
جز که آن قسمت که رفت اندر ازل
روی ننمود از شکال و از عمل .
ز آتش آب کند حلمش و ز دشمن دوست
ز پیل پشّه کند سهمش و ز شیر شکال .
فرخی .
آنکه با همت او چرخ برین همچو زمین
آنکه با هیبت او شیر عرین همچو شکال .
فرخی .
کجا حمله ٔ او بود چه یک تن چه سپاهی
کجا هیبت او بود چه شیری چه شکالی .
فرخی .
یکی پیش او به پای یکی در جهان جهان
یکی چون شکال نرم یکی چون پیاده خوار.
فرخی .
ز عدل او شده باز سفید جفت کلنگ
ز امن او شده شیر سیاه یار شکال .
عبدالواسع جبلی .
|| مکر و حیله . (ناظم الاطباء) (غیاث ) (برهان ). فریب . (ناظم الاطباء) (برهان ). مکر و حیله بود و آنرا شکیل و اشکیل نیز خوانند. (فرهنگ جهانگیری ) :
جز که آن قسمت که رفت اندر ازل
روی ننمود از شکال و از عمل .
مولوی .
شکال . [ ش ِ ] (اِخ ) از متکلمین شیعی . باهشام بن الحکم در اصل امامت هم عقیده ولی در بعضی امور با او مخالف بود. از کتب اوست : کتاب الامامة. کتاب المعرفة. کتاب فی الاستطاعة و غیره . (یادداشت مؤلف ).
شکال . [ ش ِ ] (از ع ، اِ) مخفف اِشکال .
- شکال آوردن ؛ اشکال آوردن . اشکال و ایراد گرفتن :
گر شکال آرد کسی در گفت ما
از برای انبیا و اولیا.
- شکال آوردن ؛ اشکال آوردن . اشکال و ایراد گرفتن :
گر شکال آرد کسی در گفت ما
از برای انبیا و اولیا.
مولوی .
شکال . [ ش ِ ] (ع اِ) پای بند ستور. ج ، شُکُل . || رسن پالان که در تصدیر و تنگ شتر بندند تا پالان پس نرود. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). رسن میان اشتر. (مهذب الاسماء). || بندی میان تنگ پالان بند و تنگ زیر شکم . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || بندی میان دست و پای ستور. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ). || (ص ) اسبی که سه پای سپید و یکی به رنگ دیگر یا عکس آن بُوَدش . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). اسبی که دست و پای وی سفید بود به خلاف یکدیگر،و کان النبی (ص ) یبغض الشکال . || آن گوسفند که دستها و پایهای وی سفید بود. (مهذب الاسماء).
شکال . [ ش ِ ] (ع اِ) چدار و ریسمانی که بر دست و پای استر و اسب بدخصلت بندند. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جهانگیری ) (برهان ). ریسمانی که بر دست و پای اسب و شتر بربندند. (غیاث ). زانوبند اسب . (از مجمل اللغة). پابند. پای بند. زانوبند اسب و جز آن . بِخو [ ب ِخ َ / خُو ]. بخاو. (از یادداشت مؤلف ) :
چون برآری تازیانه بگسلد زنجیر پیل
چون زنی نعلش شکالش بس بود بند قبای .
برون کند خرد از خرده گاه لهوشکال
فروکشد طرب از طره جای عیش لگام .
ز آهوان طریقت هر آنکه شیر آمد
نهاده است به پایش هزار گونه شکال .
بر باد تیز گام ز حزمش شکال نه
در خاک کندپای ز عزمش شتاب نه .
با ژنده ٔ خامشان همه خام
حلقه فلک و شکال ایام .
از اثر عدل تو بر سر و بر پای دید
ابرش کینه شکال ادهم فتنه فسار.
لشکر برق شکال سورت هوا می شکست و فصادوار کحل ابوکحلی می گشاد. (تاج المآثر). زنان در وقت صحابه ریسمان ریستندی که شکالهای اسب کنند. (کتاب المعارف ).
شکال پای ستوران شده سر زلفی
کزو گره بجز از دست شانه نگشوده .
آن مهم که چون جذر اصم در شکال اشکال بمانده به کیاست و شهامت و حسن اصطلاع کفایت کردن . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 40).
آنچه مرادات و حمولات اند به عناد حمل و قید شکال و بند دوال تعرض نرسانند. (تاریخ جهانگشای جوینی ).
چو آب هر دو یکی بود و آب این یک تلخ
خطاب کرد که یارب شکال من بردار.
گفت الرحیل الرحیل و برنشست و بفرمود تا شکال اسب و میخ آهنین و توشه دان و مطهره ٔ آب بر فتراک اسبش ببستند. (تجارب السلف ).
- شکال برنهادن ؛ پای بند بستن به ستور. (فرهنگ فارسی معین ).
- شکال کردن ؛ بند بر پای زدن . بخو کردن . قفل و بخو کردن : چون آرزو آید شکالش کند و بر آخورش استوار ببندد. (تاریخ بیهقی ).
چون برآری تازیانه بگسلد زنجیر پیل
چون زنی نعلش شکالش بس بود بند قبای .
منوچهری .
برون کند خرد از خرده گاه لهوشکال
فروکشد طرب از طره جای عیش لگام .
ابوالفرج رونی .
ز آهوان طریقت هر آنکه شیر آمد
نهاده است به پایش هزار گونه شکال .
سنایی .
بر باد تیز گام ز حزمش شکال نه
در خاک کندپای ز عزمش شتاب نه .
اثیرالدین اخسیکتی .
با ژنده ٔ خامشان همه خام
حلقه فلک و شکال ایام .
خاقانی (تحفةالعراقین ).
از اثر عدل تو بر سر و بر پای دید
ابرش کینه شکال ادهم فتنه فسار.
خاقانی .
لشکر برق شکال سورت هوا می شکست و فصادوار کحل ابوکحلی می گشاد. (تاج المآثر). زنان در وقت صحابه ریسمان ریستندی که شکالهای اسب کنند. (کتاب المعارف ).
شکال پای ستوران شده سر زلفی
کزو گره بجز از دست شانه نگشوده .
کمال الدین اسماعیل (از جهانگیری ).
آن مهم که چون جذر اصم در شکال اشکال بمانده به کیاست و شهامت و حسن اصطلاع کفایت کردن . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 40).
آنچه مرادات و حمولات اند به عناد حمل و قید شکال و بند دوال تعرض نرسانند. (تاریخ جهانگشای جوینی ).
چو آب هر دو یکی بود و آب این یک تلخ
خطاب کرد که یارب شکال من بردار.
عطار.
گفت الرحیل الرحیل و برنشست و بفرمود تا شکال اسب و میخ آهنین و توشه دان و مطهره ٔ آب بر فتراک اسبش ببستند. (تجارب السلف ).
- شکال برنهادن ؛ پای بند بستن به ستور. (فرهنگ فارسی معین ).
- شکال کردن ؛ بند بر پای زدن . بخو کردن . قفل و بخو کردن : چون آرزو آید شکالش کند و بر آخورش استوار ببندد. (تاریخ بیهقی ).
فرهنگ عمید
پای بند ستور، ریسمانی که به چهار دست وپای اسب یا استر می بندند: خاطر آرد پس شکال اینجا ولیک / بسکُلد اشکال را استور نیک (مولوی: ۳۷۹ ).
واژه نامه بختیاریکا
( شِکال ) شکار
پیشنهاد کاربران
در زبان لری بختیاری به معنی
شکار
Shekal
شکار
Shekal
شکال = در زبان محلی فارس و ایل عرب خمسه به معنی شکار و بز و میشو . . . کوهی گفته می شود.
شکار در زبان ملکی گالی بشکرد
در گویش اچمی به معنای آهو و تلفظ آن eškal است
شکال در زبان لری معنی خشگل هم میده . بعضیا به شوخی به جا اسم همدیگه رو شکال صدا میزنن
بیشتر به دختر میگن
بیشتر به دختر میگن
کلمات دیگر: