فخیمه

(تلفظ: faxime) (عربی) (منسوخ) بزرگ ، محترم ؛ (در دوره‌ی قاجار ، صفت برای دولت های خارجی که با ایران روابط دوستانه داشتند) .

فخیمة. [ ف ُ خ َ م َ ] (ع اِمص ) بزرگی . || بلندی . (منتهی الارب ). در اقرب الموارد ضبط آن به تقدیم میم بر یاء است . رجوع به فخمیة شود.