بجان اوردن

( بجان آوردن ) ( مصدر ) ۱ - بتنگ آوردن . ۲ - کشتن قتل .

( بجان آوردن ) بجان آوردن. [ ب ِ وَ دَ ] ( مص مرکب ) به تنگ آوردن. ( برهان قاطع ) ( انجمن آرای ناصری ). عاجز کردن. بستوه آوردن. زله کردن. || کنایه از کشتن. به قتل آوردن. ( برهان قاطع ) ( انجمن آرای ناصری ) :
گر صفی از خصم بجان آوری
مرد نیی گر بزبان آوری.