واصل ساختن به جان یا به تنگ آوردن عاجز کردن .
بجان رسانیدن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بجان رسانیدن. [ ب ِ رَ / رِ دَ ] ( مص مرکب ) واصل ساختن به جان. || به تنگ آوردن. عاجز کردن. زله کردن. بستوه آوردن :
برسانید به خاک قدم یار مرا
که رسانید به جان این دل بیمار مرا.
برسانید به خاک قدم یار مرا
که رسانید به جان این دل بیمار مرا.
صائب.
کلمات دیگر: