بر آمده ناف یا شکم پر شده از شیر و آب
بجر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بجر.[ ب َ ج ِ ] (ع ص ) برآمده ناف . (اقرب الموارد). || شکم پرشده از شیر و آب . (از اقرب الموارد).
بجر. [ ب َ ] ( ع مص ) برآمده ناف گردیدن و کلان شکم شدن. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || پرشکم گردیدن از شیر و آب. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ).پر شدن شکم از شیر و آب. ( از اقرب الموارد ). پرشکم شدن از شیر و آب و سیر شدن. ( ناظم الاطباء ). || تسکین نیافتن. ( آنندراج ). سخت تشنه شدن. ( تاج المصادر بیهقی ). || سست گردیدن. ( آنندراج ):بجر عنه ؛ سست گردید از وی. ( منتهی الارب ). سنگینی کردن کار بر کسی و سست گردیدن از آن. ( ناظم الاطباء ).
بجر. [ ب َ ج َ ] ( ع اِ ) سطبری بن ناف. فتق ناف. مغنده شکم. ( منتهی الارب ). بیرون آمدگی ناف و سطبری بن آن. ( منتهی الارب ).
بجر. [ ب ُ / ب َ ] ( ع ص ، اِ ) بدی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). شر. ( اقرب الموارد ). || کار بزرگ. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). امر عظیم. ( اقرب الموارد ). و منه : جئت بامر بجر و داهیة نکر. ( از منتهی الارب ). || شگفت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). عجب. ( اقرب الموارد ). ج ، اباجر. جج ، اباجیر. ( از منتهی الارب ).
بجر. [ ب ُ ج َ ] ( ع اِ ) ج ِ بجر بمعنی عیبها. ( آنندراج ). و منه : ذکر عجره و بجره ، یعنی یاد کرد عیوب و تمامی امور ظاهر و باطن او را. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) : و غلامی از میان ایشان که بر عجر و بجر و مکاید واقف بود. ( جهانگشای جوینی ). || سختی زمانه. غم و اندوه. مراد از اشکو الی اﷲ عجری و بجری ( در قول علی علیه السلام ) غم و اندوه است. ( از منتهی الارب ).
بجر.[ ب َ ج ِ ] ( ع ص ) برآمده ناف. ( اقرب الموارد ). || شکم پرشده از شیر و آب. ( از اقرب الموارد ).
بجر. [ ب َ ج َ ] ( ع اِ ) سطبری بن ناف. فتق ناف. مغنده شکم. ( منتهی الارب ). بیرون آمدگی ناف و سطبری بن آن. ( منتهی الارب ).
بجر. [ ب ُ / ب َ ] ( ع ص ، اِ ) بدی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). شر. ( اقرب الموارد ). || کار بزرگ. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). امر عظیم. ( اقرب الموارد ). و منه : جئت بامر بجر و داهیة نکر. ( از منتهی الارب ). || شگفت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). عجب. ( اقرب الموارد ). ج ، اباجر. جج ، اباجیر. ( از منتهی الارب ).
بجر. [ ب ُ ج َ ] ( ع اِ ) ج ِ بجر بمعنی عیبها. ( آنندراج ). و منه : ذکر عجره و بجره ، یعنی یاد کرد عیوب و تمامی امور ظاهر و باطن او را. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) : و غلامی از میان ایشان که بر عجر و بجر و مکاید واقف بود. ( جهانگشای جوینی ). || سختی زمانه. غم و اندوه. مراد از اشکو الی اﷲ عجری و بجری ( در قول علی علیه السلام ) غم و اندوه است. ( از منتهی الارب ).
بجر.[ ب َ ج ِ ] ( ع ص ) برآمده ناف. ( اقرب الموارد ). || شکم پرشده از شیر و آب. ( از اقرب الموارد ).
بجر. [ ب َ ] (ع مص ) برآمده ناف گردیدن و کلان شکم شدن . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || پرشکم گردیدن از شیر و آب . (آنندراج ) (از منتهی الارب ).پر شدن شکم از شیر و آب . (از اقرب الموارد). پرشکم شدن از شیر و آب و سیر شدن . (ناظم الاطباء). || تسکین نیافتن . (آنندراج ). سخت تشنه شدن . (تاج المصادر بیهقی ). || سست گردیدن . (آنندراج ):بجر عنه ؛ سست گردید از وی . (منتهی الارب ). سنگینی کردن کار بر کسی و سست گردیدن از آن . (ناظم الاطباء).
بجر. [ ب َ ج َ ] (ع اِ) سطبری بن ناف . فتق ناف . مغنده ٔ شکم . (منتهی الارب ). بیرون آمدگی ناف و سطبری بن آن . (منتهی الارب ).
بجر. [ ب ُ / ب َ ] (ع ص ، اِ) بدی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). شر. (اقرب الموارد). || کار بزرگ . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (منتهی الارب ). امر عظیم . (اقرب الموارد). و منه : جئت بامر بجر و داهیة نکر. (از منتهی الارب ). || شگفت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). عجب . (اقرب الموارد). ج ، اباجر. جج ، اباجیر. (از منتهی الارب ).
بجر. [ ب ُ ج َ ] (ع اِ) ج ِ بجر بمعنی عیبها. (آنندراج ). و منه : ذکر عجره و بجره ، یعنی یاد کرد عیوب و تمامی امور ظاهر و باطن او را. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) : و غلامی از میان ایشان که بر عجر و بجر و مکاید واقف بود. (جهانگشای جوینی ). || سختی زمانه . غم و اندوه . مراد از اشکو الی اﷲ عجری و بجری (در قول علی علیه السلام ) غم و اندوه است . (از منتهی الارب ).
کلمات دیگر: