بچه ده. [ ب َ چ َ / چ ِ / ب َچ ْ چ َ / چ ِ دِه ] ( نف مرکب ) که بچه دهد. حیوانی که هنوز قابل زاییدن باشد. ( ناظم الاطباء ). که نتاج آرد. که بر تواند خوردن.
