سمند

اسب زرده، اسب زردرنگ
( اسم ) اسبی که رنگش مایل به زردی بود زرده .

(سَ مَ ) (اِ. ) اسبی که رنگش مایل به زردی باشد.

سمند.[ س َ م َ ] ( اِ ) رنگی باشد بزردی مائل مر اسب را. ( برهان ) ( آنندراج ). رنگی است مر اسب و اشتر را. ( جهانگیری ). اسب زرده. ( فرهنگ اسدی ) ( السامی ) :
بدان زمان که بر ابطال تیره گون گردد
همه کمیت نماید ز خون سیاه سمند.به پیش اندر آید گرفته کمند
نشسته ابر اسب تازی سمند.دلاورترین اسبان کمیت است... و باهنرتر سمند. ( نوروزنامه ). || اسب مطلق. ( فرهنگ رشیدی ). اسب آن رنگ سمنددارد. ( آنندراج ) :
ز پشت سمندش بیازید دست
بپرسیدن مرد یزدان پرست.نهادند زین بر سمند جهان
خروش آمد از دیدگه در زمان.تا زمان بیندش دایم هوشیار
گاه بر شبدیز و گاهی بر سمند.سمندش چو آن زشت پتیاره دید
شمید و هراسید و اندردمید.قاعده بزم ساز بر گل و نقل و نبید
کز سفرت سوده شد نعل کمیت و سمند.در میان آب و آتش کاین سلاح است این سمند
شیرمردان چون سلحفات و سمندر ساختند.من که خاقانیم ار نعل سمندش بوسم
بخدا کافسر خاقان بخراسان یابم.سمندش کشتزار سبز را خورد
غلامش خوشه دهقان تبه کرد.ز تاج مرصع بیاقوت و لعل
ز تازی سمندان پولادنعل.بنده باش و بر زمین رو چون سمند
چون جنازه نی که بر گردن نهند.بگرد پای سمندش نمیرسد مشتاق
که دست بوس کنم تا بدان دهن چه رسد.سمند دولت اگر چند سر کشیده رود
ز همرهان بسرتازیانه یاد آرید.- سمند سخن :
سمند سخن تا بجایی براند
که قاضی چو خر در وَحَل بازماند.|| تیر پیکان دار. ( برهان ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). تیر پیکان. ( ناظم الاطباء ).

اسب زرده، اسب زردرنگ.

/samend/ اسب زرد - رنگ جگری ۳یک دست

سفید