مترادف تلخ : زننده، ناخوش، ناخوشایند، ناگوار ، مر ، حزین، غمناک، غمگین، اخمو، بداخلاق، عبوس، باده، شراب، می
متضاد تلخ : خوش، گوارا، پرحلاوت، شیرین
تلخ
مترادف تلخ : زننده، ناخوش، ناخوشایند، ناگوار ، مر ، حزین، غمناک، غمگین، اخمو، بداخلاق، عبوس، باده، شراب، می
متضاد تلخ : خوش، گوارا، پرحلاوت، شیرین
فارسی به انگلیسی
bitter, [fig.] acrimonious
acridly, acrid, bitter, cynical
فارسی به عربی
بیرة مرة , فتاک
مترادف و متضاد
زننده، ناخوش، ناخوشایند، ناگوار ≠ خوش، گوارا
۱. زننده، ناخوش، ناخوشایند، ناگوار ≠ خوش، گوارا
۲. مر ≠ پرحلاوت، خوش، شیرین
۳. حزین، غمناک، غمگین
۴. اخمو، بداخلاق، عبوس
۵. باده، شراب، می
تند، تیز، تلخ، جگرسوز
تند، تلخ، ساری، مسری، بدخیم، کینه جو، زهراگین
خشک، تلخ، ثانوی
فرهنگ فارسی
ناگوار، ضدشیرین، آدم تندوبدخو، تلخ بودن
( صفت ) ۱ - دارای مز. غیر مطبوع بدمزه مقابل شیرین . ۲ - زننده سخت : سخنی تلخ . ۳ - تند خو بد خلق آدمی تلخ است .
( صفت ) ۱ - دارای مز. غیر مطبوع بدمزه مقابل شیرین . ۲ - زننده سخت : سخنی تلخ . ۳ - تند خو بد خلق آدمی تلخ است .
فرهنگ معین
(تَ ) [ په . ] (ص . ) ۱ - دارای مزة غیرمطبوع ، بدمزه . ۲ - زننده ، سخت ، سخن تلخ . ۳ - تندخو، بدخلق .
لغت نامه دهخدا
تلخ . [ ت َ ] (ص ) چیزی که دارای مزه ٔ ناگوار و غیر مطبوعی باشد. خلاف شیرین . (ناظم الاطباء). مُرّ (منتهی الارب ). پهلوی تاخل در تاخلیک بمعنی تلخی . طبری ، تل . گیلکی ، زرخ . فریزندویرنی و نطنزی ، تل . دارای مزه ٔ غیرمطبوع ، بدمزه ، زننده ،سخت ، ضد شیرین . (حاشیه ٔ برهان چ معین ) :
نبید تلخ چه انگوری و چه میویزی
سپید سیم چه با سکه و چه بی سکه .
چو صبرت تلخ باشد پند لیکن
به صبرت پند چون صبرت شود قند.
این زشت و سپید و آن سیه نیکو
آن گنده و تلخ و این خوش و بویا.
فاخته گفت از نخست مدح شکوفه که نحل
سازد از آن برگ تلخ مایه ٔ شیرین لعاب .
یا چو شیرین کو به زهر تلخ بر تابوت شاه
جان شیرین داد و من جان دادمی وآسودمی .
به تلخ و ترش رضا ده به خوان گیتی بر
که نیشتر خوری ار بیشتر خوری حلوا.
|| بمجازناگوار و ناملایم . (آنندراج ) :
چون عیش تلخ من به قناعت نمود خوش
زان حنظل شکر شده حلوا برآورم .
گفت هجرت تلخ و آنگه خوشدلی آن من است
من بداغ این حدیث از خوی بی باک توام .
طفل بد را که گریه ٔ تلخ است
به که در خواب نوش می بشود.
گرچه جوانی همه خود آتش است
پیری تلخ است و جوانی خوش است .
من بی پدری ندیده بودم
تلخ است کنون که آزمودم .
کجا موافق طبع تو ای خردمند است
شراب ما که به تلخی چو خون فرزند است .
|| درشت و سیاه رنگ . (ناظم الاطباء). رنگی نزدیک به سیاه چون سرمه ای و قهوه ای و مانند آن : عروسها در عزا تلخ می پوشند نه سیاه .(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). لفظ سبز تلخ که در کلام بعض استادان واقع است بمعنی سبز مایل به سیاهی باشد که کمال سبزی است ... (آنندراج ) :
گر ندارد ماتم ایمان این دل مردگان
از چه دارد جامه ٔ خود کعبه ٔ اسلام تلخ .
|| دشنام . (آنندراج ). درشت و ناگوار در گفتار :
چون تلخ سخن رانی تنگ شکرت خوانم
چون کار بجان آری جان دگرت خوانم
لب چو مرجان و لیک لؤلؤ بند
تلخ پاسخ و لیک شکرخند.
سخن آخر بدهن می گذرد موذی را
سخنش تلخ نخواهی دهنش شیرین کن .
قامت سروقدان بخت بلند است مرا
تلخ شیرین دهنان شربت قند است مرا.
پیشت لب نوشین لبان ، تلخ تو نقل عاشقان
قند مکرر می شود شهد شرنگ آمیز تو.
ریزد ظهوری در زمان این زهرهادر کام جان
تلخی گر آید بر زبان شوخی شکرگفتار را.
|| تند و تیز. (آنندراج ). تند و بدخو. (ناظم الاطباء). ظالم . (ناظم الاطباء) :
شعله کردار نگاری همه طرز و انداز
تلخ و پرزور و بلا همچو شراب شیراز.
|| حزین و غمگین . (ناظم الاطباء). افسرده :
برهمن از حلاوت مهرت
تلخ خاطر ز آرزوی صنم .
|| زشت . (ناظم الاطباء).
نبید تلخ چه انگوری و چه میویزی
سپید سیم چه با سکه و چه بی سکه .
منوچهری .
چو صبرت تلخ باشد پند لیکن
به صبرت پند چون صبرت شود قند.
ناصرخسرو (دیوان چ دانشگاه تهران ص 183).
این زشت و سپید و آن سیه نیکو
آن گنده و تلخ و این خوش و بویا.
ناصرخسرو.
فاخته گفت از نخست مدح شکوفه که نحل
سازد از آن برگ تلخ مایه ٔ شیرین لعاب .
خاقانی .
یا چو شیرین کو به زهر تلخ بر تابوت شاه
جان شیرین داد و من جان دادمی وآسودمی .
خاقانی .
به تلخ و ترش رضا ده به خوان گیتی بر
که نیشتر خوری ار بیشتر خوری حلوا.
خاقانی .
|| بمجازناگوار و ناملایم . (آنندراج ) :
چون عیش تلخ من به قناعت نمود خوش
زان حنظل شکر شده حلوا برآورم .
خاقانی .
گفت هجرت تلخ و آنگه خوشدلی آن من است
من بداغ این حدیث از خوی بی باک توام .
خاقانی .
طفل بد را که گریه ٔ تلخ است
به که در خواب نوش می بشود.
خاقانی .
گرچه جوانی همه خود آتش است
پیری تلخ است و جوانی خوش است .
نظامی .
من بی پدری ندیده بودم
تلخ است کنون که آزمودم .
نظامی .
کجا موافق طبع تو ای خردمند است
شراب ما که به تلخی چو خون فرزند است .
سلیم (از آنندراج ).
|| درشت و سیاه رنگ . (ناظم الاطباء). رنگی نزدیک به سیاه چون سرمه ای و قهوه ای و مانند آن : عروسها در عزا تلخ می پوشند نه سیاه .(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). لفظ سبز تلخ که در کلام بعض استادان واقع است بمعنی سبز مایل به سیاهی باشد که کمال سبزی است ... (آنندراج ) :
گر ندارد ماتم ایمان این دل مردگان
از چه دارد جامه ٔ خود کعبه ٔ اسلام تلخ .
صائب .
|| دشنام . (آنندراج ). درشت و ناگوار در گفتار :
چون تلخ سخن رانی تنگ شکرت خوانم
چون کار بجان آری جان دگرت خوانم
خاقانی .
لب چو مرجان و لیک لؤلؤ بند
تلخ پاسخ و لیک شکرخند.
نظامی .
سخن آخر بدهن می گذرد موذی را
سخنش تلخ نخواهی دهنش شیرین کن .
سعدی (از حاشیه ٔ برهان چ معین ).
قامت سروقدان بخت بلند است مرا
تلخ شیرین دهنان شربت قند است مرا.
تأثیر (از آنندراج ).
پیشت لب نوشین لبان ، تلخ تو نقل عاشقان
قند مکرر می شود شهد شرنگ آمیز تو.
تأثیر (از آنندراج ).
ریزد ظهوری در زمان این زهرهادر کام جان
تلخی گر آید بر زبان شوخی شکرگفتار را.
ظهوری (از آنندراج ).
|| تند و تیز. (آنندراج ). تند و بدخو. (ناظم الاطباء). ظالم . (ناظم الاطباء) :
شعله کردار نگاری همه طرز و انداز
تلخ و پرزور و بلا همچو شراب شیراز.
میرنجات (از آنندراج ).
|| حزین و غمگین . (ناظم الاطباء). افسرده :
برهمن از حلاوت مهرت
تلخ خاطر ز آرزوی صنم .
ظهوری (از آنندراج ).
|| زشت . (ناظم الاطباء).
تلخ. [ ت َ ] ( ص ) چیزی که دارای مزه ناگوار و غیر مطبوعی باشد. خلاف شیرین. ( ناظم الاطباء ). مُرّ ( منتهی الارب ). پهلوی تاخل در تاخلیک بمعنی تلخی. طبری ، تل . گیلکی ، زرخ . فریزندویرنی و نطنزی ، تل . دارای مزه غیرمطبوع ، بدمزه ، زننده ،سخت ، ضد شیرین. ( حاشیه برهان چ معین ) :
نبید تلخ چه انگوری و چه میویزی
سپید سیم چه با سکه و چه بی سکه.
به صبرت پند چون صبرت شود قند.
آن گنده و تلخ و این خوش و بویا.
سازد از آن برگ تلخ مایه شیرین لعاب.
جان شیرین داد و من جان دادمی وآسودمی.
که نیشتر خوری ار بیشتر خوری حلوا.
چون عیش تلخ من به قناعت نمود خوش
زان حنظل شکر شده حلوا برآورم.
من بداغ این حدیث از خوی بی باک توام.
به که در خواب نوش می بشود.
پیری تلخ است و جوانی خوش است.
تلخ است کنون که آزمودم.
شراب ما که به تلخی چو خون فرزند است.
گر ندارد ماتم ایمان این دل مردگان
از چه دارد جامه خود کعبه اسلام تلخ.
چون تلخ سخن رانی تنگ شکرت خوانم
چون کار بجان آری جان دگرت خوانم
نبید تلخ چه انگوری و چه میویزی
سپید سیم چه با سکه و چه بی سکه.
منوچهری.
چو صبرت تلخ باشد پند لیکن به صبرت پند چون صبرت شود قند.
ناصرخسرو ( دیوان چ دانشگاه تهران ص 183 ).
این زشت و سپید و آن سیه نیکوآن گنده و تلخ و این خوش و بویا.
ناصرخسرو.
فاخته گفت از نخست مدح شکوفه که نحل سازد از آن برگ تلخ مایه شیرین لعاب.
خاقانی.
یا چو شیرین کو به زهر تلخ بر تابوت شاه جان شیرین داد و من جان دادمی وآسودمی.
خاقانی.
به تلخ و ترش رضا ده به خوان گیتی برکه نیشتر خوری ار بیشتر خوری حلوا.
خاقانی.
|| بمجازناگوار و ناملایم. ( آنندراج ) : چون عیش تلخ من به قناعت نمود خوش
زان حنظل شکر شده حلوا برآورم.
خاقانی.
گفت هجرت تلخ و آنگه خوشدلی آن من است من بداغ این حدیث از خوی بی باک توام.
خاقانی.
طفل بد را که گریه تلخ است به که در خواب نوش می بشود.
خاقانی.
گرچه جوانی همه خود آتش است پیری تلخ است و جوانی خوش است.
نظامی.
من بی پدری ندیده بودم تلخ است کنون که آزمودم.
نظامی.
کجا موافق طبع تو ای خردمند است شراب ما که به تلخی چو خون فرزند است.
سلیم ( از آنندراج ).
|| درشت و سیاه رنگ. ( ناظم الاطباء ). رنگی نزدیک به سیاه چون سرمه ای و قهوه ای و مانند آن : عروسها در عزا تلخ می پوشند نه سیاه.( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). لفظ سبز تلخ که در کلام بعض استادان واقع است بمعنی سبز مایل به سیاهی باشد که کمال سبزی است... ( آنندراج ) : گر ندارد ماتم ایمان این دل مردگان
از چه دارد جامه خود کعبه اسلام تلخ.
صائب.
|| دشنام. ( آنندراج ). درشت و ناگوار در گفتار : چون تلخ سخن رانی تنگ شکرت خوانم
چون کار بجان آری جان دگرت خوانم
فرهنگ عمید
۱. دارای طعم تلخی.
۲. [مجاز] آدم تند و بدخو.
۳. [مجاز] ناخوشایند، سخت: دوران تلخ.
۴. (اسم ) [مجاز] شراب.
۲. [مجاز] آدم تند و بدخو.
۳. [مجاز] ناخوشایند، سخت: دوران تلخ.
۴. (اسم ) [مجاز] شراب.
دانشنامه عمومی
تلخ (فیلم). تلخ فیلمی به کارگردانی مجید اسماعیلی و نویسندگی مشترک مجید اسماعیلی ، امیرمحمد عبدی و تهیه کنندگی عباس روزیطلب محصول سال ۱۳۹۶ است.
هستی رحیمی زاده
زاوش تقوایی
پریسا درافشان
سید یاسین جعفری
فرهاد شهریزی
قصه فیلم کوتاه «تلخ» روایتگر دختر جوانی به نام الهام است که به دلیل اعتیاد پدرش قصد دارد که با ازدواجش زندگی جدید و آرامی را آغاز کند. داستان از ساعاتی قبل از مراسم خواستگاری آغاز می شود. الهام به همراه مادرش در تدارک مراسم می باشند که …
کارگردان: مجید اسماعیلی نویسندگان: مجید اسماعیلی / امیرمحمد عبدیمدیر فیلمبرداری: محمد فکوریطراح صحنه و لباس: مجید اسماعیلی صدابردار: شکرالله داموغطراح گریم: فرشاد تندنویستدوین: حمید نجفی رادصداگذاری و ترکیب صدا:آرش قاسمیدستیار اول کارگردان و برنامه ریز: محمد رنجبرمنشی صحنه: مژگان عادلی دستیار اول طراح و مدیر صحنه: سایه ممبینی عکاس: حنان برهانیانجانشین تهیه کننده: غلام حسین حضرتیتهیه کننده: عباس روزیطلب
هستی رحیمی زاده
زاوش تقوایی
پریسا درافشان
سید یاسین جعفری
فرهاد شهریزی
قصه فیلم کوتاه «تلخ» روایتگر دختر جوانی به نام الهام است که به دلیل اعتیاد پدرش قصد دارد که با ازدواجش زندگی جدید و آرامی را آغاز کند. داستان از ساعاتی قبل از مراسم خواستگاری آغاز می شود. الهام به همراه مادرش در تدارک مراسم می باشند که …
کارگردان: مجید اسماعیلی نویسندگان: مجید اسماعیلی / امیرمحمد عبدیمدیر فیلمبرداری: محمد فکوریطراح صحنه و لباس: مجید اسماعیلی صدابردار: شکرالله داموغطراح گریم: فرشاد تندنویستدوین: حمید نجفی رادصداگذاری و ترکیب صدا:آرش قاسمیدستیار اول کارگردان و برنامه ریز: محمد رنجبرمنشی صحنه: مژگان عادلی دستیار اول طراح و مدیر صحنه: سایه ممبینی عکاس: حنان برهانیانجانشین تهیه کننده: غلام حسین حضرتیتهیه کننده: عباس روزیطلب
wiki: تلخ (فیلم)
گویش اصفهانی
تکیه ای: tal
طاری: tal
طامه ای: tal
طرقی: tal
کشه ای: tal
نطنزی: tal
گویش مازنی
۱شکم گنده ۲چاق و تنبل
/toloKh/ شکم گنده - چاق و تنبل
واژه نامه بختیاریکا
تَهل
جدول کلمات
مر
پیشنهاد کاربران
ناگوار. چیز مطلوبی نیست
جگر سوز
زننده، ناخوش، ناخوشایند، ناگوار، مر، حزین، غمناک، غمگین، اخمو، بداخلاق، عبوس، باده، شراب، می
کلمات دیگر: