سله

طبقه نازک لای بعدازبارندگی، مانع سبزشدن زمین، سبد، زنبیل، ظرفی که ازشاخه های نازک درخت ببافند
( اسم ) گیاهی است علفی از تیره صلبیان که ۴ گونه از آن تا کنون شناخته شده و در نواحی جنوبی اروپا و شمال افریقا و جنوب غربی آسیا پراکنده اند زله .
وقت بر کشیدن شمشیر گیاهی است

( ~ . ) [ معر. ] (اِ. ) گیاهی است علفی از تیرة صلیبیان که چهار گونه از آن تاکنون شناخته شده و در نواحی جنوبی اروپا و شمال آفریقا و جنوب غربی آسیا پراکنده اند، زله .
(سَ لَّ یا لُِ ) [ ع . سلة ] (اِ. ) سبد، زنبیل .

سله. [ س َل ْ ل َ ] ( ع اِ ) زنبیلی که چیزها در آن گذارند و هر سبد را نیز گویند عموماً سبدی که مارگیران مار در آن کنند خصوصاً. ( برهان ). زنبیل و سبد و در متعارف سبد بزرگ پهن را گویند که میوه بسیار خصوصاً انگور در آن کنند و بر سر بردارند. ( فرهنگ رشیدی ). زنبیل ظرفی که بهندی آنرا پیاره گویند. ( غیاث ). سبد پهن بزرگ که از چوب شاخه های درخت بافند و سازند و در آن میوه کرده بکشند و گاه باشد که ماکیان را در آن محفوظدارند و بعضی مارگیران مارهای خود را درون سله کرده بهمراه بگردانند. ( آنندراج ). چیزی که از شاخه ها سازند و مر آن را طبقات بود. ( منتهی الارب ) :
دگر سله از زعفران بد هزار
ز دیبا و از جامه بیشمار.فرستاد و ایرانیان را بخواند
همه گرد آن سله اندرنشاند.کسی کز پیش او گیرد هزیمت
نترسد گر شود در سله با مار.آبی چو یکی چوزگک از سله بجسته
چون چوزگکان بر تن او موی برسته.شمرده شد از نافه سیصدهزار
صد از سله زعفران شصت بار.گر نگیرم قرار معذورم
که درین تنگ سله چون مارم.چون مار در سله خزید. ( سندبادنامه ).
متاعی که در سله خویش داشت
بیاورد و یک یک فرا پیش داشت.پس بگوید تونیی صاحب ذهب
بیست سله چرک بردم تا بشب.سله بر سر در درختستان نشان
پر شدی ناخواست از میوه فشان.مهندسان طبیعت ز جامه خانه غیب
هزار سله برآرند مختلف الوان.

---

سله. [ س َل ْ ل َ ] ( ع اِمص ) دزدی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || ( اِ ) خنور که طعام و جامه و بار در وی نهند. || زن دندان ریخته. || تگ اسپ. || بیماری سل. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

---

سله. [ س ِل ْ ل َ / س َل ْ ل َ ] ( ع اِ ) وقت برکشیدن شمشیر. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). || ( اِ ) گیاهی است علفی از تیره صلیبیان که چهارگونه از آن تاکنون شناخته شده و در نواحی جنوبی اروپا و شمال آفریقا و جنوب غربی آسیا پراکنده اند. زله. ( فرهنگ فارسی معین ).

ظرفی که از شاخه های نازک درخت برای میوه یا چیز های دیگر ببافند، سبد، زنبیل.
طبقۀ نازکی از لای که پس از بارندگی یا آب دادن اراضی رسی روی زمین می بندند و سفت می شود و در زمین های زراعتی مانع سبز شدن گیاه می شود باید آن را با وسایل مخصوص بشکنند و کود حیوانی به زمین بدهند.

/salle/ چوب زیر آبکش – چوبی شبیه نردبان که آبکش را بر روی آن قرار داده و دیگ برنج را داخل آن ریزند

( سله + ) دشمن من سله؛ سله ور من گله
( سُله ) خمیر ترش
( سِلِه ) دارایی؛ اموال؛ وضع مالی
( سِلِه ) سبد

سبد