علی رهبری

علی رهبری (زاده ۱۳۲۷ در تهران)، موسیقی دان و رهبر ارکستر ایرانی است. او که در اتریش با نام الکساندر مشهور است، با رهبری بیش از ۱۲۰ ارکستر مطرح دنیا و ضبط حدود ۲۵۰ آلبوم اثر موسیقی کلاسیک جهانی با مهم ترین ارکسترها و اپراهای دنیا یکی از مطرح ترین چهره های موسیقی ایران است.
خون ایرانی روی سُل ۱۹۶۹
نوحه خوان برای ویلن و ارکستر ۱۹۷۱
موسیقی برای حقوق بشر
نیمه ماه ۱۹۸۴
بیروت ۱۹۸۵
باله ایرانی
علی رهبری در سال ۱۳۲۷ در تهران زاده شد. پدرش پزشکیار بیمارستان فیروزآبادی شهرری بود. و از کودکی با موسیقی مطربی روحوضی آشنا شد و برنامه هایی را در سینماهای کشور و رویال تهران اجرا کرد. او برای تحصیل در رشته موسیقی به هنرستان موسیقی ملی رفت و زیر نظر تارخانیان، رحمت الله بدیعی و حسین دهلوی موسیقی را به طور جدی و علمی پیگیری کرد. در ۱۷ سالگی نوازنده ویلن ارکستر صبا شد. رهبری در ۱۸ سالگی برای ادامه تحصیل و با استفاده از بورسیه دولتی به اتریش عزیمت کرد. و دوره آهنگسازی را در آکادمی موسیقی وین طی سه سال به اتمام رسانید.پس از فارغ التحصیلی آکادمی وین او را به عنوان دستیار در رشته آهنگسازی استخدام کرد.
۲۴ ساله بود که به دعوت مهرداد پهلبد وزیر وقت فرهنگ و هنر به ایران بازگشت و به عنوان جایگزین مصطفی پورتراب به مدیریت هنرستان عالی موسیقی و کنسرواتوار ایران رسید. وی در این مدت توانست ارکستر هنرجویان هنرستان و پس از آن ارکستر سمفونیک جوانان را تشکیل دهد ولی پس از ۳ سال و با اعتراض به وضع موجود و با انتقاد از شیوه مدیریت اداره وزارت فرهنگ و هنر که به زعم وی بی توجهی مسئولان به مسائل پایه ای موسیقی و پرداختن به ظواهر بود، استعفاء و ایران را ترک کرد.
در سال ۱۹۷۹ هربرت فون کارایان رهبر ارکستر نامدار از رهبری برای پذیرش دستیاری خود در ارکستر فیلارمونیک برلین و رهبر ذخیره دعوت به عمل آورد. این تعامل و همکاری در سال های ۱۹۸۰، ۱۹۸۲ و ۱۹۸۴ ادامه داشت.در طول بعضی از اجراهای ارکستر فیلارمونیک برلین با هدایت علی رهبری، فون کارایان به عنوان بیننده از ابتدا تا انتهای کنسرت در سالن می ماند (رفتاری که معمولاً انجام نمی داد).همکاری با فون کرایان نقطه عطفی در مسیر زندگی حرفه ای او بود. پس از این همکاری نام رهبری در محافل موسیقی به عنوان رهبر ارکستری توانمند مطرح شد و این سرآغازی برای همکاری با بخشی از مهمترین ارکسترهای جهان شد.

علی رهبری (۱۳۲۷)، موسیقی دان و رهبر ارکستر ایرانی.
• «من در تمام دوران زندگی ام هیچ گونه فعالیت سیاسی نداشته ام زیرا علاقه ای به آن نداشته ام. بهتر است به مسایل رهبری اکستر و آهنگسازی که شغل من است و همین طور ایرانی بودنم بپردازیم. ایرانی بودن من در خیلی از کشورها به ضررم بوده، اما به عنوان ایرانی، کمتر کشوری وجود دارد که مرا دعوت نکرده باشد. در ۴۰ سال گذشته بیش از ۱۳۰ ارکستر مختلف را رهبری کرده ام.»• «در فرهنگ ما ایرانی ها اغلب فکر می کنند اگر کسی به جایی برسد یا باید متقلب، فاسد یا جزو مافیا باشد.»• «من به تنهایی ثابت کردم که می توانی از خانواده معمولی باشی، کار درست و حسابی بکنی، خوش اخلاق هم نباشی و درهای همه دنیا را برایت باز کنند.»• «من یک ایرانی ام، بچه پایین شهر تهران، شهر ری هستم. اتفاقاً نام پسرم هم رِی است. زبانم فارسی است، در ایران اقوام و بستگان دارم. من هر کاری در موسیقی کرده ام به نام ایران بوده.»• «زمانی که بچه بودیم احساس می کردیم ایران کشور ما نیست بلکه متعلق به قشرهای اشرافی، درباری، مافیایی و پولدار است. اجازه ندهید چنین احساسی در این دوره به سراغ من و امثال من بیاید.»• «به عقیده من در ایران طی پنجاه سال گذشته یا رهبران موسیقی ضعیف بوده اند یا اگر کمی قوی تر بوده اند از شغلشان برای داد و ستد استفاده کرده اند.»• «موسیقی برای نشان دادن چهره واقعی یک مملکت شاید همان کاری را می کند که ورزش انجام می دهد، با این تفاوت که در ورزش شکست وجود دارد اما در کارهای فرهنگی و هنری شکست معنا ندارد.»• «من ترجیح می دهم مثل موتزارت گمنام بمیرم که کسی هم نداند در کجا به خاک سپرده شده ام تا اینکه مثل آقای دهلوی در بستر بیماری دق کنم. بیشترین دلیل افسردگی آقای دهلوی این بود که لااقل ۲۰سال گفت من قطعاتی نوشته ام و کسی اجرایشان نمی کند!!!»