کتایون ریاحی

کتایون ریاحی (زاده ۱۰ دی ۱۳۴۰، تهران) هنرپیشه سینما و تلویزیون است.
۱۳۸۷ - دعوت (ابراهیم حاتمی کیا)
۱۳۸۷ - شیرین (عباس کیارستمی)
۱۳۸۲ - تارا و تب توت فرنگی (سعید سهیلی)
۱۳۸۱ - این زن حرف نمی زند (احمد امینی)
۱۳۸۱ - بانوی من (یدالله صمدی)
۱۳۸۱ - جایی (مهدی کرم پور)
۱۳۸۰ - شام آخر (فریدون جیرانی)
۱۳۷۵ - لاک پشت (علی شاه حاتمی)
۱۳۷۴ - ماه مهربان (قاسم جعفری)
۱۳۷۱ - قافله (مجید جوانمرد)
۱۳۷۱ - تماس شیطانی (حسن قلی زاده)
۱۳۶۹ - حکایت آن مرد خوشبخت (رضا حیدرنژاد)
۱۳۶۹ - آپارتمان شماره ۱۳ (یدالله صمدی)
۱۳۶۷ - کشتی آنجلیکا (محمدرضا بزرگ نیا)
۱۳۶۷ - آخرین لحظه (فرخ انصاری بصیر)
۱۳۶۶ - غریبه (رحمان رضایی (کارگردان))
۱۳۶۶ - خبرچین (نصرت الله زمردیان، مازیار پرتو)
۱۳۶۶ - پاییزان (رسول صدرعاملی)
وی دارای یک فرزند به نام پوریا می باشد که موسیقیدان و دارای تحصیلات آکادمیک در زمینه موسیقی است. کتایون ریاحی خواهر علیرضا ریاحی از دیگر بازیگران سینما در ایران است.
ریاحی با نویسندگی برای کودکان آغاز و با فیلم «خبرچین» به سینما آمد. اما فیلم در نیمه راه متوقف شد و او برای بازی در فیلم «پاییزان» انتخاب شد.در آن زمان در سینما چندان موفق نبود اما با بازی در مجموعه «پدرسالار» توانست خود را مطرح کند و حضور او در مجموعه های «روزهای زندگی» و به ویژه مجموعهٔ تلویزیونی «پس از باران» از او چهره ای شناخته شده ساخت. بازی ریاحی در مجموعه های «پس از باران» و «شب دهم» نیز چشمگیر بود.
او پس از پنج سال دوری از سینما با بازی در «شام آخر» مهم ترین بازی دوران بازیگری خود را به معرض نمایش گذاشت و برای بازی در همین فیلم نامزد جایزهٔ بهترین بازی نقش اول زن از بیستمین جشنواره فیلم فجر شد.

کتایون ریاحی (۱۳۴۰ / ۱۹۶۰) بازیگر ایرانی.
• «از نظر بیولوژیک، زن توانایی و پتانسیل بیشتری برای مهر ورزیدن دارد، پس زنان باید در راه گسترش مهر و صلح، بیشتر از قبل فعال تر باشند؛ در هستی، فقط انسان است که می تواند به مرتبه بالای مهر و محبت دست پیدا کند؛ مهر بورزید به همه، حتی به دشمنان تان...»»• «متأسفانه در تمام تیره های مذهبی و قومی، جنگ و بی عدالتی دیده می شود و ما از دیدن این همه درگیری در جای جای جهان ناراحتیم، باید بیشتر بکوشیم و بیشتر انرژی صلح را در جهان گسترش دهیم؛ من واقعاً امید دارم که سرانجام بشریت یکی شود و به سوی صلح حرکت کند، ما همه انسان هستیم و در احساسات با هم مشترکیم؛ من هم به صلح امید بسیار دارم.»