عبدالله شهبازی (زادهٔ ۱۳۳۴ در شیراز) استاد علوم سیاسی و پژوهش های تاریخی است. او به مدت یک دهه مدیریت مؤسسهٔ مطالعات و پژوهش های سیاسی، وابسته به وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران را به عهده داشت.
ایل ناشناخته – پژوهشی در کوه نشینان سرخی فارس (۱۳۶۶)
کودتای نوژه(۱۳۶۷)
شناخت و سنجش مارکسیسم (احسان طبری) (۱۳۶۸)
مقدمه ای بر شناخت ایلات و عشایر (۱۳۶۹)
ظهور و سقوط سلطنت پهلوی در دو جلد:جلد اول: خاطرات ارتشبد سابق حسین فردوست، جلد دوم: جستارهایی از تاریخ معاصر ایران(۱۳۶۹)
حزب توده: از شکل گیری تا فروپاشی، ۱۳۲۰–۱۳۶۸ (جلد اول ۱۳۷۰، متن کامل بدون ذکر نام نویسنده ۱۳۸۷)
خاطرات نورالدین کیانوری (۱۳۷۱)
خاطرات ایرج اسکندری (۱۳۷۲)
مطالعات سیاسی (۱۳۷۰، ۱۳۷۲)
نظریه توطئه، صعود سلطنت پهلوی و تاریخنگاری جدید در ایران (۱۳۷۷)
مجموعه هفت جلدی زرسالاران یهودی و پارسی، استعمار بریتانیا و ایران که مجلدات اول تا پنجم آن در سال های ۱۳۸۲–۱۳۷۷ منتشر شده و دو جلد بعدی هنوز انتشار نیافته است.
زندگی و زمانه علی دشتی (۱۳۸۶)
زمین و انباشت ثروت: تکوین الیگارشی جدید در ایران امروز (۱۳۸۷)
کودتای بیست و هشت مرداد (۱۳۸۷)
مریمیه: از فریتیوف شوان تا سید حسین نصر. ویرایش اول: نشر اینترنتی (۱۳۹۲)، ویرایش دوم: نشر چاپی (۱۳۹۳)
نظریه توطئه و فقر روش شناسی در تاریخنگاری معاصر ایران (۱۳۹۳)
دین و دولت در اندیشه سیاسی (۱۳۹۴)
عبدالله شهبازی در سال ۱۳۳۴ در شهر شیراز به دنیا آمد. پدرش حبیب الله شهبازی رئیس طوایف کوهمره سرخی بود که پس از شورش عشایر جنوب در سال های ۱۳۴۲–۱۳۴۱ علیه حکومت پهلوی تیرباران شد. پدر عبدالله شهبازی در زمان حیاتش اعلامیه ای نیز خطاب به امام خمینی ره در سال ۴۲ نوشته بود. از سال ۱۳۴۸ وارد محافل مذهبی- سیاسی انقلابی و هوادار امام خمینی ره شد و از شاگردان شیخ محی الدین حائری شیرازی بود. در تابستان ۱۳۴۹ در چهارده سالگی برای نخستین بار به اتهام پخش اعلامیه مرجعیت امام خمینی در مجلس ختم آیت الله محسن حکیم (مسجد نو شیراز) دستگیر شد. وی پس از دو بازداشت دیگر در سال های ۱۳۵۰ و ۱۳۵۱، سرانجام در تابستان ۱۳۵۲ به اتهام عضویت در گروهی با مرام ضدیت با مقام سلطنت به رغم صغر سن به یک سال و نیم زندان محکوم شد. شهبازی در زندان، تحت تأثیر محمدعلی عمویی و عباس حجری و تقی کی منش به حزب توده ایران گرایش یافت. او پس از آزادی از زندان در سال ۱۳۵۴ وارد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران شد.
از این زمان تا پیروزی انقلاب اسلامی، شهبازی به تشکیل یک گروه مخفی با نام «پیگیر» پرداخت و با نورالدین کیانوری، که در آن زمان دبیر دوم و مسئول تشکیلات داخل کشور حزب توده بود، در برلین شرقی ارتباط برقرار کرد. گروه شهبازی دومین گروه مهم مخفی حزب توده در داخل ایران، پس از سازمان نوید، به شمار می رفت.
پس از پیروزی انقلاب، شهبازی به عنوان عضو هیئت اجرائیه و سپس یکی از سه دبیر سازمان جوانان حزب توده منصوب شد و به عضویت هیئت تحریریه مجله دنیا، نشریه تئوریک کمیته مرکزی حزب توده نیز درآمد. در سال ۱۳۶۱ شهبازی ۲۷ ساله، مسئول شعبه کل انتشارات، معاون شعبه مرکزی آموزش، مسئول شعبه آموزش تهران و مسئول نشریه داخلی تئوریک حزب توده بود.
ایل ناشناخته – پژوهشی در کوه نشینان سرخی فارس (۱۳۶۶)
کودتای نوژه(۱۳۶۷)
شناخت و سنجش مارکسیسم (احسان طبری) (۱۳۶۸)
مقدمه ای بر شناخت ایلات و عشایر (۱۳۶۹)
ظهور و سقوط سلطنت پهلوی در دو جلد:جلد اول: خاطرات ارتشبد سابق حسین فردوست، جلد دوم: جستارهایی از تاریخ معاصر ایران(۱۳۶۹)
حزب توده: از شکل گیری تا فروپاشی، ۱۳۲۰–۱۳۶۸ (جلد اول ۱۳۷۰، متن کامل بدون ذکر نام نویسنده ۱۳۸۷)
خاطرات نورالدین کیانوری (۱۳۷۱)
خاطرات ایرج اسکندری (۱۳۷۲)
مطالعات سیاسی (۱۳۷۰، ۱۳۷۲)
نظریه توطئه، صعود سلطنت پهلوی و تاریخنگاری جدید در ایران (۱۳۷۷)
مجموعه هفت جلدی زرسالاران یهودی و پارسی، استعمار بریتانیا و ایران که مجلدات اول تا پنجم آن در سال های ۱۳۸۲–۱۳۷۷ منتشر شده و دو جلد بعدی هنوز انتشار نیافته است.
زندگی و زمانه علی دشتی (۱۳۸۶)
زمین و انباشت ثروت: تکوین الیگارشی جدید در ایران امروز (۱۳۸۷)
کودتای بیست و هشت مرداد (۱۳۸۷)
مریمیه: از فریتیوف شوان تا سید حسین نصر. ویرایش اول: نشر اینترنتی (۱۳۹۲)، ویرایش دوم: نشر چاپی (۱۳۹۳)
نظریه توطئه و فقر روش شناسی در تاریخنگاری معاصر ایران (۱۳۹۳)
دین و دولت در اندیشه سیاسی (۱۳۹۴)
عبدالله شهبازی در سال ۱۳۳۴ در شهر شیراز به دنیا آمد. پدرش حبیب الله شهبازی رئیس طوایف کوهمره سرخی بود که پس از شورش عشایر جنوب در سال های ۱۳۴۲–۱۳۴۱ علیه حکومت پهلوی تیرباران شد. پدر عبدالله شهبازی در زمان حیاتش اعلامیه ای نیز خطاب به امام خمینی ره در سال ۴۲ نوشته بود. از سال ۱۳۴۸ وارد محافل مذهبی- سیاسی انقلابی و هوادار امام خمینی ره شد و از شاگردان شیخ محی الدین حائری شیرازی بود. در تابستان ۱۳۴۹ در چهارده سالگی برای نخستین بار به اتهام پخش اعلامیه مرجعیت امام خمینی در مجلس ختم آیت الله محسن حکیم (مسجد نو شیراز) دستگیر شد. وی پس از دو بازداشت دیگر در سال های ۱۳۵۰ و ۱۳۵۱، سرانجام در تابستان ۱۳۵۲ به اتهام عضویت در گروهی با مرام ضدیت با مقام سلطنت به رغم صغر سن به یک سال و نیم زندان محکوم شد. شهبازی در زندان، تحت تأثیر محمدعلی عمویی و عباس حجری و تقی کی منش به حزب توده ایران گرایش یافت. او پس از آزادی از زندان در سال ۱۳۵۴ وارد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران شد.
از این زمان تا پیروزی انقلاب اسلامی، شهبازی به تشکیل یک گروه مخفی با نام «پیگیر» پرداخت و با نورالدین کیانوری، که در آن زمان دبیر دوم و مسئول تشکیلات داخل کشور حزب توده بود، در برلین شرقی ارتباط برقرار کرد. گروه شهبازی دومین گروه مهم مخفی حزب توده در داخل ایران، پس از سازمان نوید، به شمار می رفت.
پس از پیروزی انقلاب، شهبازی به عنوان عضو هیئت اجرائیه و سپس یکی از سه دبیر سازمان جوانان حزب توده منصوب شد و به عضویت هیئت تحریریه مجله دنیا، نشریه تئوریک کمیته مرکزی حزب توده نیز درآمد. در سال ۱۳۶۱ شهبازی ۲۷ ساله، مسئول شعبه کل انتشارات، معاون شعبه مرکزی آموزش، مسئول شعبه آموزش تهران و مسئول نشریه داخلی تئوریک حزب توده بود.
wiki: عبدالله شهبازی