فدریکو فلینی

فدریکو فلینی (ایتالیایی: Federico Fellini; زاده ۲۰ ژانویه ۱۹۲۰ - درگذشته ۳۱ اکتبر ۱۹۹۳) فیلمنامه نویس و کارگردان فیلم ایتالیایی است. وی یکی از نامداران سینمای ایتالیا است که برای شیوهٔ ویژه اش در آمیزش انگاره های رویاگون و فراهنگام بارز شده است. ارجمندترین فیلم او، هشت و نیم با بازی مارچلو ماستریانی است. هشت و نیم برنده دو جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی (غیر انگلیسی زبان) و بهترین طراحی لباس (برای فیلم های سیاه و سفید) در سال ۱۹۶۳ شد.
وبگاه رسمی
فدریکو فلینی در سال ۱۹۲۰ در خانواده ای متوسط در ریمینی زاده شد. پدرش اوربانو فلینی فروشندهٔ دوره گرد و کلی فروش بود و مادرش آیدا باربیانی زنی خانواده دوست و خانه دار بود. فدریکو از هنگام کودکی شیفتهٔ بازیگرانی بود که در نمایش بازی ها vaudeville و سیرک ها هنرنمایی می کردند. در آینده، یادهای این خاطرات بر فیلم هایش تأثیر بسیار گذاشت. همچنین آموزش او در دبستان دینی کاتولیک از دیگر عوامل مؤثر براو بود که به فیلم هایش هوایی خرده گیر از کلیسا و با این همه احساسی سرشار از معنویت می بخشید.
در بارهٔ ریمینی فلینی نوشته: «ریمینی آب وهوای عجیبی دارد باد و بوران و مه و بارانهای ناگهانی از ویژگی های آب و هوای آنجاست. مردمش خرافاتی و متعصب هستند با آداب و رسومی عجیب، و تشریفات و سنن مذهبی با شکوه که فراوان در آنجا اجرا می شود… علاوه بر اینها شهر دارای حالتی بسیار اسرارآمیز است. همه جای شهر علایم تاریخ بیزانتن به چشم می خورد؛ و آنسوی آبها، سواحل ابری، دریای مرموز و خانه های سنگی واقع شده است؛ و آن ها که بیوگرافی فلینی را می نویسند جوان کنجکاو جستجوگری را به ما می شناسانند که در امتداد ساحل قدم می زند - در میخانه ها شراب می نوشد - و ساعت ها در ایستگاه راه آهن مسافران را به نظاره می نشیند- گاهی برای مجلات کاریکاتور می کشد - زمانی دلقک سیرک می شود و هر از گاه داستانهای بی شرمانه را در مجلات به چاپ می رساند.»
وی پس از زمانی کوتاه که به گزارشگری تبه کاری های شهر می پرداخت. در ششم فوریه ۱۹۳۸ نخستین کاریکاتور خویش را در روزنامهٔ دومینیکا دل کوریه به چاپ رساند. در همان سال از زادگاهش به سوی فلورانس و رم رهسپار می شود.

فدریکو فلینی (۲۰ ژانویه ۱۹۲۰ - ۳۱ اکتبر ۱۹۹۳) فیلمنامه نویس و کارگردان ایتالیایی است.
• «تلویزیون یک نوع عفونت روحی است.»• «تنها رئالیست واقعی کسی است که خیال پرداز است.»• «چهره ها خواندنی های زندگی هستند.»• «در زندگی زناشوئی، کارگردانی و فیلمنامه به عهدهٔ شوهر و صدابرداری و گفتگوها به عهدهٔ زن است.»• «رُم گورستان بزرگی است که سرشار از زندگی است.»• «سانسور، نوعی آگهی تجارتی است که هزینهٔ تبلیغ آن به عهدهٔ دولت است.»• «سینما چیزی نیست جز رؤیا، رؤیایی که هرکدام از ما لحظه ای کوتاه پیش از خفتن و لحظه ای کوتاه پس از بیدار شدن، مشاهده اش می کنیم.»• «صدها سال تأدیب و تربیت کلیسای کاتولیک، حرص و ولعی سیری ناپذیر را در وجود مردان ایتالیائی نسبت به زنان برانگیخته است.»• «نقطه قوت زن ها در این است که تخیلات را واقعیت می پندارند.»• «هر انسانی سرانجام در شرایطی قرار خواهد گرفت که وجدانش از او سبقت بگیرد.»