فیلیپ کورتلیو جانسون (به انگلیسی: Philip Cortelyou Johnson) زاده ۸ ژوئیه ۱۹۰۶ در کلیولند، اوهایو - درگذشته ۲۵ ژانویه ۲۰۰۵ در نیو کینن، کنتیکت)، معمار برجستهٔ آمریکایی بود.
Johnson House at Cambridge, «The Arch Street House», Cambridge, Massachusetts, (۱۹۴۲-۱۹۴۳);
Booth (Damora) House, «The Booth House» , Bedford Village, New York, (۱۹۴۶);
Johnson House, «The Glass House», نیو کینن، کنتیکت, (۱۹۴۹);
John de Menil House, Houston (۱۹۵۰);
The Rockefeller Guest House for Abby Aldrich Rockefeller (۱۹۵۰);
The ساختمان سیگرام, in collaboration with لودویگ میس فن در روهه, New York (۱۹۵۶);
Four Seasons Restaurant, New York City (۱۹۵۹);
Expansion of St. Anselm's Abbey in واشینگتن دی.سی. (۱۹۶۰)
The Museum of Art at Munson-Williams-Proctor Arts Institute in یوتیکا، نیویورک (۱۹۶۰);
The Abby Aldrich Rockefeller Sculpture Garden at the موزه هنر مدرن;
The Sheldon Museum of Art, لینکلن (نبراسکا) (۱۹۶۳);
تالار دیوید اچ. کاش، شهره قشنگ۱۹۶۴
موزه آمون کارتر در فورت وورث، ۱۹۶۱
The New York State Pavilion for the ۱۹۶۴ New York World's Fair, ۱۹۶۴);
The Kreeger Museum in واشینگتن دی.سی. (with Richard Foster; ۱۹۶۷);
The main campus mall at the University of Saint Thomas in هیوستون ;
Elmer Holmes Bobst Library of دانشگاه نیویورک);
یادبود جان فیتزجرالد کندی در دالاس، ۱۹۷۰
مرکز آی دی اس در مینیاپولیس، ۱۹۷۲
موره هنر جنوب تگزاس، در کورپس کریستی، ۱۹۷۲
کتابخانه عمومی بوستون، ۱۹۷۳
بوستان آبی فورت وورث، ۱۹۷۴
The Dorothy and Dexter Baker Center for the Arts at کالج مولنبرگ in آلن تاون، پنسیلوانیا(۱۹۷۶);
میدان شکرگزاری در دالاس، ۱۹۷۶
The Neuberger Museum of Art at SUNY Purchase College;
کلیسای کریستال، ۱۹۸۰
Tata Theatre, National Centre for the Performing Arts (India), بمبئی (۱۹۸۰).
Metro-Dade Cultural Center in میامی, ۱۹۸۲;
The Chapel of St. Basil and the Academic Mall at the University of St. Thomas in هیوستون;
بانک آو آمریکا سنتر، هیوستون
برج ویلیامز، ۱۹۸۳
The Cleveland Playhouse in کلیولند (extension) (۱۹۸۳);
The ولز فارگو سنتر in دنور (۱۹۸۳);
پی پی جی پلیس، پیتسبورگ، ۱۹۸۴
دانشکده معماری دانشگاه هیوستون، ۱۹۸۵
برج لیپستیک، نیویورک، ۱۹۸۶
برج کومریکا بانک، دالاس، تگزاس، ۱۹۸۷
پوئرتا دی اروپا، مادرید
۱۹۰ South LaSalle in Chicago John Burgee Architects, Philip Johnson Consultant;
برج ۱۹۱ پیچتری، آتلانتا
۱۰۱ California Street, سان فرانسیسکو; Johnson/ Burgee Architects;
University of St Thomas St Basil Chapel (with John Manley, Architect) (۱۹۹۲);
Science and Engineering Library, دانشگاه ایالتی اوهایو, کلمبوس, (۱۹۹۲);
AEGON Center in لویی ویل (۱۹۹۳), جان بورگی Architects, Philip Johnson Consultant.
Comerica Tower in دیترویت (۱۹۹۳), جان بورگی Architects, Philip Johnson Consultant.
Visitor's Pavilion, New Canaan CT (۱۹۹۴).
Turning Point, دانشگاه کیس وسترن رزرو, Cleveland, Ohio (۱۹۹۶).
Philip-Johnson-Haus, Berlin, Germany (۱۹۹۷).
First Union Plaza, Boca Raton, فلوریدا (۲۰۰۰).
در ۱۹۳۰ او بخش معماری و طراحی را در موزه هنر مدرن نیویورک تأسیس کرد. بعدتر در ۱۹۷۸ او به عنوان عضو هیئت امنای موزه، مدال طلای مؤسسه معماران آمریکا را دریافت کرد و در سال ۱۹۷۹ او موفق به دریافت جایزه نخستین دوره از جایزه معماری پریتزکر شد. او دانشجوی مدرسه تحصیلات تکمیلی معماری و طراحی دانشگاه هاروارد بود.
جانسون، در سکونت گاه معروفش خانه شیشه ای از دنیا رفت، او به هنگام مرگ ۹۸ سال داشت. تنها شش ماه پس مرگ او دیوید ویتنی (en:David Whitney) شریک 45 سال از زندگی جانسون، در ۶۶ سالگی از دنیا رفت.
جانسون در کلیولند (en:Cleveland) در ایالت اوهایو (en:Ohio) به دنیا آمد. او از اعقاب خانواده Jansen - که به نام Johnson نیز شناخته می شدند- از نیوآمستردام بود. در میان اجداد نام ژاک کورتلیون (en:Jacques Cortelyou) دیده می شود که در سال های ۱۶۶۰ به سفارش پیتر استویوسان (en:Peter Stuyvesant) نخستین پلان شهری نیوآمستردام – نام اولیه نیویورک (en:New Amsterdam)- را طراحی کرد. فیلیپ جانسون که تحصیلاتش را در دانشگاه هکلی (en:Hackley School) آغاز کرده بود برای طی کردن دوره های تحصیلات تکمیلی خود را در دانشگاه هاروارد (en:Harvard Universityl) گذراند. طی دوران تحصیل در هاروارد او به ویژه بر تاریخ و فلسفه متمرکز بود و به ویژه آثار فلاسفه پیش از سقراط را مطالعه می کرد. تحصیلات جانسون چندین بار با چند سفر طولانی به اروپا قطع شد. این سفرها نقش بسیار مؤثری در شکل دهی به تحصیلات او داشت. این سفرها موجب شدند او هر چه بیشتر مفتون معماری شود.
Johnson House at Cambridge, «The Arch Street House», Cambridge, Massachusetts, (۱۹۴۲-۱۹۴۳);
Booth (Damora) House, «The Booth House» , Bedford Village, New York, (۱۹۴۶);
Johnson House, «The Glass House», نیو کینن، کنتیکت, (۱۹۴۹);
John de Menil House, Houston (۱۹۵۰);
The Rockefeller Guest House for Abby Aldrich Rockefeller (۱۹۵۰);
The ساختمان سیگرام, in collaboration with لودویگ میس فن در روهه, New York (۱۹۵۶);
Four Seasons Restaurant, New York City (۱۹۵۹);
Expansion of St. Anselm's Abbey in واشینگتن دی.سی. (۱۹۶۰)
The Museum of Art at Munson-Williams-Proctor Arts Institute in یوتیکا، نیویورک (۱۹۶۰);
The Abby Aldrich Rockefeller Sculpture Garden at the موزه هنر مدرن;
The Sheldon Museum of Art, لینکلن (نبراسکا) (۱۹۶۳);
تالار دیوید اچ. کاش، شهره قشنگ۱۹۶۴
موزه آمون کارتر در فورت وورث، ۱۹۶۱
The New York State Pavilion for the ۱۹۶۴ New York World's Fair, ۱۹۶۴);
The Kreeger Museum in واشینگتن دی.سی. (with Richard Foster; ۱۹۶۷);
The main campus mall at the University of Saint Thomas in هیوستون ;
Elmer Holmes Bobst Library of دانشگاه نیویورک);
یادبود جان فیتزجرالد کندی در دالاس، ۱۹۷۰
مرکز آی دی اس در مینیاپولیس، ۱۹۷۲
موره هنر جنوب تگزاس، در کورپس کریستی، ۱۹۷۲
کتابخانه عمومی بوستون، ۱۹۷۳
بوستان آبی فورت وورث، ۱۹۷۴
The Dorothy and Dexter Baker Center for the Arts at کالج مولنبرگ in آلن تاون، پنسیلوانیا(۱۹۷۶);
میدان شکرگزاری در دالاس، ۱۹۷۶
The Neuberger Museum of Art at SUNY Purchase College;
کلیسای کریستال، ۱۹۸۰
Tata Theatre, National Centre for the Performing Arts (India), بمبئی (۱۹۸۰).
Metro-Dade Cultural Center in میامی, ۱۹۸۲;
The Chapel of St. Basil and the Academic Mall at the University of St. Thomas in هیوستون;
بانک آو آمریکا سنتر، هیوستون
برج ویلیامز، ۱۹۸۳
The Cleveland Playhouse in کلیولند (extension) (۱۹۸۳);
The ولز فارگو سنتر in دنور (۱۹۸۳);
پی پی جی پلیس، پیتسبورگ، ۱۹۸۴
دانشکده معماری دانشگاه هیوستون، ۱۹۸۵
برج لیپستیک، نیویورک، ۱۹۸۶
برج کومریکا بانک، دالاس، تگزاس، ۱۹۸۷
پوئرتا دی اروپا، مادرید
۱۹۰ South LaSalle in Chicago John Burgee Architects, Philip Johnson Consultant;
برج ۱۹۱ پیچتری، آتلانتا
۱۰۱ California Street, سان فرانسیسکو; Johnson/ Burgee Architects;
University of St Thomas St Basil Chapel (with John Manley, Architect) (۱۹۹۲);
Science and Engineering Library, دانشگاه ایالتی اوهایو, کلمبوس, (۱۹۹۲);
AEGON Center in لویی ویل (۱۹۹۳), جان بورگی Architects, Philip Johnson Consultant.
Comerica Tower in دیترویت (۱۹۹۳), جان بورگی Architects, Philip Johnson Consultant.
Visitor's Pavilion, New Canaan CT (۱۹۹۴).
Turning Point, دانشگاه کیس وسترن رزرو, Cleveland, Ohio (۱۹۹۶).
Philip-Johnson-Haus, Berlin, Germany (۱۹۹۷).
First Union Plaza, Boca Raton, فلوریدا (۲۰۰۰).
در ۱۹۳۰ او بخش معماری و طراحی را در موزه هنر مدرن نیویورک تأسیس کرد. بعدتر در ۱۹۷۸ او به عنوان عضو هیئت امنای موزه، مدال طلای مؤسسه معماران آمریکا را دریافت کرد و در سال ۱۹۷۹ او موفق به دریافت جایزه نخستین دوره از جایزه معماری پریتزکر شد. او دانشجوی مدرسه تحصیلات تکمیلی معماری و طراحی دانشگاه هاروارد بود.
جانسون، در سکونت گاه معروفش خانه شیشه ای از دنیا رفت، او به هنگام مرگ ۹۸ سال داشت. تنها شش ماه پس مرگ او دیوید ویتنی (en:David Whitney) شریک 45 سال از زندگی جانسون، در ۶۶ سالگی از دنیا رفت.
جانسون در کلیولند (en:Cleveland) در ایالت اوهایو (en:Ohio) به دنیا آمد. او از اعقاب خانواده Jansen - که به نام Johnson نیز شناخته می شدند- از نیوآمستردام بود. در میان اجداد نام ژاک کورتلیون (en:Jacques Cortelyou) دیده می شود که در سال های ۱۶۶۰ به سفارش پیتر استویوسان (en:Peter Stuyvesant) نخستین پلان شهری نیوآمستردام – نام اولیه نیویورک (en:New Amsterdam)- را طراحی کرد. فیلیپ جانسون که تحصیلاتش را در دانشگاه هکلی (en:Hackley School) آغاز کرده بود برای طی کردن دوره های تحصیلات تکمیلی خود را در دانشگاه هاروارد (en:Harvard Universityl) گذراند. طی دوران تحصیل در هاروارد او به ویژه بر تاریخ و فلسفه متمرکز بود و به ویژه آثار فلاسفه پیش از سقراط را مطالعه می کرد. تحصیلات جانسون چندین بار با چند سفر طولانی به اروپا قطع شد. این سفرها نقش بسیار مؤثری در شکل دهی به تحصیلات او داشت. این سفرها موجب شدند او هر چه بیشتر مفتون معماری شود.
wiki: فیلیپ جانسون