عبدالحسین حائری

عبدالحسین حائری (۱۳۰۶، قم، ۱۳۹۴، تهران)، کتاب شناس، فهرست نگار و نسخه پژوه ایرانی است. او در اول شهریور ۱۳۹۴ و در سن ۸۸ سالگی درگذشت.
گفتگو با عبدالحسین حائری
وضعیت استاد حائری رو به بهبود است
در همان کودکی، قرآن و خواندن و نوشتن را در مکتب فراگرفت. سپس نزد پدرش، مقدمات عربی و بعضی کتاب های لغت و دروس مدرسه ای را خواند. سپس سطوح عالی فقه و اصول را تا سن نوزده سالگی نزد اساتیدی چون مرتضی حائری (دایی اش)، محمد صدوقی، سید محمدرضا گلپایگانی به پایان رساند. بعد از آن نزد کسانی همچون آیات عظام محمدتقی خوانساری، صدرالدین صدر، محمد حجت و حسین طباطبایی بروجردی دروس خارج را گذراند و در سن ۲۴ سالگی به درجه اجتهاد نائل شد. سپس به تهران آمد. هفده سال عضو هیئت مؤلفان لغت نامه دهخدا بود و بر چاپ چند جلد از آن نیز نظارت داشت. حائری بیش از نیم قرن (از سال ۱۳۳۱ تا کنون) در کتابخانه مجلس شورای اسلامی مشغول به خدمت بوده و نزدیک به ۲۰ سال از این دوران را عهده دار سمت ریاست کتابخانه مجلس بوده است. وی صاحب نظریه «بازنویسی تاریخ علم بر اساس بازنویسی فهارس نسخ خطی» است که جایزه ای جهانی را نیز برای وی به ارمغان آورده است.
همایش نکوداشت استاد عبدالحسین حائری سه شنبه ۲۶ شهریور ۱۳۹۲ از سوی کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی به پاس بیش از نیم قرن فعالیت وی در عرصه نسخه های خطی و فهرست نویسی برگزار شد.
او فرزند میرزا احمد حائری و نوه دختری عبدالکریم حائری یزدی است. عبدالهادی حائری برادر اوست.

عبدالحسین حائری (۱۳۰۶–۱۳۹۴)، کتاب شناس، فهرست نگار و نسخه پژوه ایرانی.
• «من از کودکی تا به امروز شاهد بودم که استاد حائری کاری جز عشق به تحقیق و حفظ آثار و معرفی ارزش های علمی انجام نمی داد و با تمام وجود و با مناعت طبع به کارش عشق می ورزید اما سؤال اینجاست که آمال و آرزوهای او چه بود؟» -> سید مصطفی محقق داماد