فرانتس شوبرت

فرانتس پیتر شوبرت (به آلمانی: Franz Peter Schubert) (زادهٔ ۳۱ ژانویهٔ ۱۷۹۷ – درگذشتهٔ ۱۹ نوامبر ۱۸۲۸) (آلمانی: [ˈfʁant͡s ˈpe:tɐ ˈʃu:bɐt])، آخرین آهنگ ساز اتریشیِ برجستهٔ مکتب موسیقی کلاسیک/ رمانتیک بود. او در عمر بسیار کوتاه خود ۹ سمفونی، ۱۴ کوارتت زهی، ۲ تریوی پیانو، و بسیاری آثار زیبای دیگر پدید آورد، اما بدون شک آنچه نام و جایگاه او را بی همتا نگاه می دارد، لیدها (ترانه ها) ی اوست؛ ۶۰۳ لید یا ترانه در ۳۱ سال زندگی اش نشانگر آن است که او هیچ وقت از آواز جدا نبوده است. هنگامی که به آثار مجلسی او نگاه می کنیم، تریوهای پیانوی او را بسیار موفق می یابیم؛ چرا که بیش از هر فُرم دیگری به خط آواز نزدیک است.در اغلب آثارش، ویولن و ویولنسل خط آواز را دنبال می کنند و پیانو در حقیقت همراهی کننده است. در میان تمام آهنگ سازان، شوبرت بهترین الگو است برای قسمت هایی که قبلاً هرگز کشف نشده بود.همچنین، نُت های سازهای بادی او بر طبق نظر اغلب متخصصان موسیقی در واقع منحصربه فردند.
۷ مس
۱۰ سمفونی
۲۲ سونات پیانو
۱۵ چهارنوازی (کوارتت) برای سازهای زهی
حدود ۶۰۰ ترانه (لید)، ازجمله:
شوبرت علاقهٔ فراوانی به آواز داشت و بسیاری از کارهای زیبایِ آوازی (لیدِ) خود را در نوجوانی تصنیف کرد. در ۱۸ سالگی حدود ۱۵۰ کار آوازی ساخت و در ۱۹ سالگی، که تجارب بسیاری در ساخت موسیقی آوازی به دست آورده بود، ۱۸۰ اثر شامل کارهای آوازی، اپرا، سمفونی و مس خلق کرد
اولین سمفونی شوبرت در پاییز سال ۱۸۱۳ تنظیم شد و به وسیلهٔ ارکستر کونویک وین اجرا گردید. محلی که شوبرت حدود ۵ سال در آنجا مطالعه داشت و این البته اولین کار ارکستر بزرگ او بود، وی این اثر را برای سازهای زهی نرمال (متوسط) تنظیم کرده و سازهای بادی متشکل از یک فلوت، دو ابوا، یک کلارینت، یک فاگوت، دو ترومپت، دو هورن و یک تیمپانی می باشد، شروع و حرکت اول سمفونی در فُرم آداجیو می باشد، تغییر سازهای بادی در بخش های متنوع این اثر ذوقی جادویی به همراه دارد
دومین سمفونی وی دقیقاً یک سال بعد از سمفونی شماره یک تنظیم شد و اختلاف بین این دو سمفونی را می توان تأکید زیاد روی یک بخش جدید مانند ترکیب تکنیکی که در آن زمان درخور و مناسب شوبرت بود شمرد، ارکستراسیون مشابه همان ارکستراسیون سمفونی شماره یک است، در اجرا شاهد یک مقدمه آرام که خیلی آهسته و نرم در حرکت است می باشیم و در نهایت هم زمان با ورود فلوت دوم، سازهای زهی و بادی به تکرار صداهایی موزون و هماهنگ می پردازند

فرانتس شوبرت (زادهٔ ۳۱ ژانویهٔ ۱۷۹۷ - درگذشتهٔ ۱۹ نوامبر ۱۸۲۸) آهنگساز اتریشی بود. وی با اینکه در سن سی و یک سالگی درگذشت اما در طول عمرش بسیار پرکار بود.
• خوشبخت کسی است که دوستی واقعی پیدا می کند و بسیار خوشبخت تر کسی که آن دوست واقعی را در همسرش می یابد.• هیچ کس اندوه دیگری را نمی فهمد و هیچ کس شادی دیگری را.• تو باور داری که خوشبختی از جایی ناشی شده که زمانی در آنجا خوشبخت بوده ای اما در حقیقت خودمان در محور آن قرار داریم.• سعی می کنم که تا جایی که می توانم تخیلات خود را تزیین کنم.• هر شب پیش از خواب امیدوارم که دوباره بیدار نشوم اما هر صبح غصه من تازه می شود.• من همانند یک خدا آهنگ می سازم انگار که حقیقتاً همانگونه که باید انجام می شد انجام شده است.