شهاب الدین عمر سهروردی

ابوحفص عمر بن عبدالله شهاب الدین سهروردی از معروف ترین شیوخ تصوف است؛ که بین سال های ۵۴۲ تا ۶۳۲ قمری زندگی می کرده است و در سال های ما بین ۶۲۰ تا ۶۳۲ قمری در بغداد وفات یافت و در مقبره ای به نام وردیه دفن شده است. وی ساکن بغداد بوده و در دربار خلیفه هم بوده است.سعدی شیرازی و کمال الدین اسمعیل اصفهانی از مریدان او بوده اند. سهروردی دارای مذهب شافعی بوده است.وی برادر زادهٔ ابوالنجیب سهروردی و جانشین وی در طریقت بوده است.
کتاب المعتقد
جذب القلوب الی مواصلةالمحبوب
اعلام الهدی فی عقیدة ارباب التقی
رشف النصایح الایمانیه و کشف الفضایح الیونانیه
آداب خلوت
ادله العیان علی البرهان
ارشاد المریدین و اتحاد الطالبین
اسرار العارفین و سیر الطالبین
الاسماء الاربعون
رساله فی السلوک
کتاب عوارف المعارف، این کتاب که شهرت جهانی را برای وی به ارمغان آورد و اهمیت آن در بیشتر نقاط قلمرو اسلامی آنچنان بوده که تدریس آن به عنوان شرط اول تأسیس خانقاه به شمار می رفته است. قدیمترین ترجمه فارسی این کتاب توسط اسماعیل بن عبدالمؤمن بن عبدالجلیل بن ابی منصور ماشاده (ابومنصور عبدالمومن اصفهانی) در سال ۶۵۵ ق انجام شده است. ترجمه دیگر از صدرالدین جنید بن فضل الله بن عبدالرحمن شیرازی (درگذشته ۷۹۱ ق) است که در شرح و توضیح معارف العوارف (ترجمه عوارف المعارف) اثر ظهیرالدین عبدالرحمن شیرازی (درگذشته ۷۱۶ ق) نگاشته شده است. کتاب مصباح الهدایه و مفتاح الکفایه نیز ترجمه فارسی و رسا از کتاب عوارف المعارف در ذکر مبانی تصوف، سیر و سلوک و رسوم و آداب صوفیه است. ترجمه دیگر این کتاب اثر ظهیرالدین عبدالرحمن بن نجیب الدین علی بزغش شیرازی (فرزند نجیب الدین علی بن بزغش شیرازی، درگذشته ۷۱۶ ق) است. کمال زاده چلبی و بهبودعلی خراسانی نیز از دیگر مترجمان این اثر سهروردی هستند.
کتاب های منسوب به او شامل:

شهاب الدین، عمر بن عبدالله سهروردی (ژانویه ۱۱۴۵، سهرورد - ۳ اکتبر ۱۲۳۴، بغداد) فقیه شافعی و صوفی ایرانی؛ بنیانگذار طریقت سهروردیه بود.
•