فریدون تنکابنی (زاده ۱۳۱۶ خورشیدی) طنزپرداز و داستان نویس ایرانی است.
مردی در قفس
راه رفتن روی ریل
ستاره های شب تیره
یادداشت های شهر شلوغ
میان دو سفر
پول تنها ارزش و معیار ارزش ها
اندوه سترون بودن
اندیشه و کلیشه
اسیر خاک
پیادهٔ شطرنج
سفر به بیست و دو سالگی
میان دو سفر
چهارشنبه ها
جمهوری عوضی اسلامی
چای و گپ و سیاست
فریدون تنکابنی در سال ۱۳۱۶ در خانواده ای فرهنگی در تهران به دنیا آمد. پدرش دبیر و مدیر دبیرستان بود و مادرش آموزگار. خود او نیز پس از پایان تحصیل، دبیر زبان و ادبیات فارسی شد. در سال ۱۳۴۰ اولین داستان خود را به نام «مردی در قفس» منتشر کرد که لحنی رمانتیک دارد. او سپس با نشریات ادبی ایران به همکاری پرداخت و نوشته های او بیشتر به طنز گرایش پیدا کرد. تنکابنی در سال ۱۳۴۸ از اعضای «کانون نویسندگان ایران» بود و در برخی دوره های این تشکل مدافع آزادی نشر و بیان، در هیئت دبیران آن حضور داشت. او پس از انقلاب در «شورای نویسندگان و هنرمندان ایران» فعال بود که از نهادهای وابسته به حزب توده ایران به شمار می رفت. در سال ۱۳۶۲ و یورش حاکمیت جمهوری اسلامی برای دستگیری اعضا و هواداران حزب، تنکابنی متواری شد و در اواخر همان سال ناگزیر از کشور گریخت.تنکابنی از راهی ناهموار و دشوار خود را به آلمان غربی رساند و اینک سال ها است که در شهر کلن زندگی می کند. فریدون تنکابنی با طنز سیاسی خود به ویژه از اواخر دهه ۱۳۴۰ تا پایان ۱۳۵۰ خوانندگان بیشمار داشت. از میان هجده کتابی که او تا امروز منتشر کرده، به ویژه کتاب های «یادداشت های شهر شلوغ»، «ستاره های شب تیره» و «اندوه سترون بودن» شهرت بیشتری دارند. او در خارج به فعالیت مطبوعاتی ادامه داد و نوشته های خود را در نشریات گوناگون یا به صورت کتاب منتشر کرد.
در سال ۱۳۵۸ خورشیدی، هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران که عبارت بودند از: باقر پرهام، احمد شاملو، محسن یلفانی، غلامحسین ساعدی و اسماعیل خوئی تصمیم به اخراج فریدون تنکابنی، به آذین، سیاوش کسرائی، هوشنگ ابتهاج و برومند گرفتند. این تصمیم نهایتاً به تأیید مجمع عمومی کانون نویسندگان ایران رسید و منجر به اخراج کل عناصر توده ای، به همراه این پنج تن، از کانون نویسندگان ایران شد.
تنکابنی در آثارش بیشتر به انتقاد اجتماعی و زندگی بی امید معلمان و کارمندان پرداخته است.
مردی در قفس
راه رفتن روی ریل
ستاره های شب تیره
یادداشت های شهر شلوغ
میان دو سفر
پول تنها ارزش و معیار ارزش ها
اندوه سترون بودن
اندیشه و کلیشه
اسیر خاک
پیادهٔ شطرنج
سفر به بیست و دو سالگی
میان دو سفر
چهارشنبه ها
جمهوری عوضی اسلامی
چای و گپ و سیاست
فریدون تنکابنی در سال ۱۳۱۶ در خانواده ای فرهنگی در تهران به دنیا آمد. پدرش دبیر و مدیر دبیرستان بود و مادرش آموزگار. خود او نیز پس از پایان تحصیل، دبیر زبان و ادبیات فارسی شد. در سال ۱۳۴۰ اولین داستان خود را به نام «مردی در قفس» منتشر کرد که لحنی رمانتیک دارد. او سپس با نشریات ادبی ایران به همکاری پرداخت و نوشته های او بیشتر به طنز گرایش پیدا کرد. تنکابنی در سال ۱۳۴۸ از اعضای «کانون نویسندگان ایران» بود و در برخی دوره های این تشکل مدافع آزادی نشر و بیان، در هیئت دبیران آن حضور داشت. او پس از انقلاب در «شورای نویسندگان و هنرمندان ایران» فعال بود که از نهادهای وابسته به حزب توده ایران به شمار می رفت. در سال ۱۳۶۲ و یورش حاکمیت جمهوری اسلامی برای دستگیری اعضا و هواداران حزب، تنکابنی متواری شد و در اواخر همان سال ناگزیر از کشور گریخت.تنکابنی از راهی ناهموار و دشوار خود را به آلمان غربی رساند و اینک سال ها است که در شهر کلن زندگی می کند. فریدون تنکابنی با طنز سیاسی خود به ویژه از اواخر دهه ۱۳۴۰ تا پایان ۱۳۵۰ خوانندگان بیشمار داشت. از میان هجده کتابی که او تا امروز منتشر کرده، به ویژه کتاب های «یادداشت های شهر شلوغ»، «ستاره های شب تیره» و «اندوه سترون بودن» شهرت بیشتری دارند. او در خارج به فعالیت مطبوعاتی ادامه داد و نوشته های خود را در نشریات گوناگون یا به صورت کتاب منتشر کرد.
در سال ۱۳۵۸ خورشیدی، هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران که عبارت بودند از: باقر پرهام، احمد شاملو، محسن یلفانی، غلامحسین ساعدی و اسماعیل خوئی تصمیم به اخراج فریدون تنکابنی، به آذین، سیاوش کسرائی، هوشنگ ابتهاج و برومند گرفتند. این تصمیم نهایتاً به تأیید مجمع عمومی کانون نویسندگان ایران رسید و منجر به اخراج کل عناصر توده ای، به همراه این پنج تن، از کانون نویسندگان ایران شد.
تنکابنی در آثارش بیشتر به انتقاد اجتماعی و زندگی بی امید معلمان و کارمندان پرداخته است.
wiki: فریدون تنکابنی