عبدالرحیم جعفری

عبدالرحیم (تقی) جعفری (زادهٔ ۱۲۹۸ تهران - درگذشتهٔ ۱۱ مهر ۱۳۹۴ تهران) بنیان گذار و مدیر پیشین انتشارات امیرکبیر، مهم ترین و گسترده ترین مؤسسهٔ خصوصی چاپ و انتشار کتاب در تاریخ ایران و خاورمیانه است. وی تا سال ۱۳۵۸، دارنده و گردانندهٔ این بنگاه انتشاراتی بود.در سال ۱۳۵۸، به حکم دادگاه انقلاب اسلامی، سازمان تبلیغات اسلامی مؤسسه انتشارات امیرکبیر را تصرف کرد.
تأسیس بزرگترین چاپخانه بخش خصوصی در ایران
۳۰ سال خدمت به چاپ و نشر کتاب در مؤسسه انتشارات امیرکبیر
چاپ ۲۸۰۰ عنوان کتاب
تأسیس دوازده باب کتابفروشی
دارنده لوح تقدیر از «دائره المعارف بزرگ اسلامی»
عبدالرحیم جعفری، که او را با نام «تقی جعفری» هم می شناسند، در سال ۱۲۹۸ در سختی و تنگدستی چشم به دنیا گشود. نام مادرش کبری بود و پدرش میرزا علی اکبر. پدر پیش از تولد عبدالرحیم به مشهد رفت و هیچ گاه بازنگشت. ناگزیر، در غیاب پدر، نام خاندان مادر را بر پسر نهادند: «عبدالرحیم استاد محمدجعفر». وی بعداً نام خانوادگی خود را به «جعفری» تغییر داد.
عبدالرحیم جعفری، کار را از کتاب فروشی روی پله های مسجد شاه در بازار تهران آغاز کرد.
به ناچار جعفری، درس را رها می کند و به کارگری رو می آورد و چندی بعد، در چاپخانهٔ «علی اکبر علمی» به کار مشغول می شود. در همین ایام با پیشنهاد آقای علمی، با دختر برادر وی ازدواج می کند و زندگی مستقلی تشکیل می دهد. از آنجا که کارگری و کارمندی، بلندنظری و روحیهٔ دوراندیش او را ارضاء نمی کرد، با ده ـ دوازده هزار تومان پس انداز، در ۲۸ آبان ۱۳۲۸ در اتاقی در طبقه دوم چاپخانه آفتاب، انتشارات امیرکبیر را پایه گذاری می کند. با درایت و حسن مدیریت جعفری، طولی نمی کشد که انتشارات امیرکبیر به یکی از بزرگترین مؤسسات چاپ و نشر کتاب در کشور تبدیل می شود؛ تا جایی که می توان او و بنگاه انتشاراتی اش را، یکی از مهم ترین و تأثیرگذارترین عوامل تحول فرهنگی ایران در پیش از انقلاب نام نهاد. جعفری در این دوران، می کوشد تا در حوزه های مختلف، کاستی های موجود در زمینهٔ کتاب را مرتفع سازد.

عبدالرحیم (تقی) جعفری (۱۹۱۹، تهران - اکتبر ۲۰۱۵، تهران) بنیان گذار و مدیر پیشین انتشارات امیرکبیر است.
• «در سال ۱۳۳۶ همایون با وامی که از مؤسسه مرکزی دریافت کرد چهار دستگاه ماشین افست چهار و نیم ورقی یک رنگ خرید و در محلی در خیابان قوام‏ السلطنه که در مالکیت سازمان خدمات اجتماعی بود نصب کرد و «شرکت سهامی افست» را با سرمایه سه میلیون تومان که یک سوم آن پرداخت شده و بقیه تعهدی بود و شرکا می بایست بعداً پرداخت کنند، تأسیس کرد و تعدادی از سهام آن را در معرض فروش به ناشران و نویسندگان قرار داد که تعدادی را هم من خریدم؛ و عجبا که این سهام هم بعد از انقلاب جزو اموال نامشروع شد!! سهام عمده چاپخانه به سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی واگذار شد که مخارج چاپ و نشر کتاب های ابتدایی را می پرداخت. خرید این سهام باعث شد که رقبای فامیلی با وزوزها و نق نق های خود شایع کنند من شریک اشرف پهلوی هستم!!» -> «دررثای همایون صنعتی زاده»