شقایق فراهانی

شقایق فراهانی (زاده ۲ مرداد ۱۳۵۱ در تهران) بازیگر سینما و تلویزیون ایران است.
زهرمار (۱۳۹۷)
کلوپ همسران (۱۳۹۷)
دزد و پری۲ (۱۳۹۶)
سال دوم دانشکده من (۱۳۹۶)
پاسیو (۱۳۹۶)
آزاد به قید شرط (۱۳۹۵)
انزوا (۱۳۹۵)
پشت دیوار سکوت (۱۳۹۵)
چراغ های ناتمام (۱۳۹۵)
خانه کاغذی (۱۳۹۵)
دعوتنامه (۱۳۹۵)
ناکوک
قرارمون پارک شهر (۱۳۹۵)
آب نبات چوبی (۱۳۹۴)
نقطه کور (۱۳۹۴)
نیمه شب اتفاق افتاد (۱۳۹۴)
دربست (۱۳۹۴)
گذر موقت (۱۳۹۴)
ارغوان (۱۳۹۳)
افسونگر (۱۳۹۲)
به تهران خوش آمدید (۱۳۹۲)
فصل انار (۱۳۹۲)
خانوم (۱۳۹۲)
خواب زده ها (۱۳۹۲)
رستاخیز (۱۳۹۲)
سایه روشن (۱۳۹۲)
کلاشینکف (۱۳۹۲)
متروپل (۱۳۹۲)
نیکان و بچه غول (۱۳۹۱ حضور افتخاری)
بی خداحافظی (۱۳۹۰)
تجریش ناتمام (۱۳۹۰)
خنده در باران (۱۳۹۰)
گناهکاران (۱۳۹۰)
باغ قرمز (۱۳۸۸)
محاکمه در خیابان (۱۳۸۷)
وقتی همه خوابیم (۱۳۸۷)
دل شکسته (۱۳۸۷ حضور افتخاری)
پسر تهرانی (۱۳۸۷ حضور افتخاری)
دایناسور (۱۳۸۶)
مظفرنامه (۱۳۸۶)
مقلد شیطان (۱۳۸۵)
مهمان (۱۳۸۵)
نصف مال من، نصف مال تو (۱۳۸۵)
راه طی شده (۱۳۸۴)
صحنه جرم، ورود ممنوع! (۱۳۸۴)
قلقلک (۱۳۸۴)
شارلاتان (۱۳۸۳)
پروانه ای در باد (۱۳۸۲)
آدمک ها (۱۳۸۰)
سیندرلا (۱۳۸۰)
چتری برای دو نفر (۱۳۷۹)
راز شب بارانی (۱۳۷۹)
سمفونی تاریک (۱۳۷۹)
شب های تهران (۱۳۷۹)
شهرت (۱۳۷۸)
عشق کافی نیست (۱۳۷۷)
طوطیا (۱۳۷۷)
صدای سخن عشق (۱۳۷۶)
لیلا (۱۳۷۵)
شقایق فراهانی فرزند بهزاد فراهانی و فهیمه رحیم نیا، و خواهر بزرگتر گلشیفته فراهانی، از بازیگران سینما و تلویزیون ایران و آذرخش فراهانی سرپرست، نوازنده، ترانه سرا و خواننده گروه موسیقی «کوچ نشین» است. وی در طول مدت بازیگری اش پرکار بوده است و منتقدین بازی وی را در فیلم چتری برای دو نفر ستوده اند. این بازیگر نقش هایش در فیلم های چتری برای دو نفر، پروانه ای در باد و سریال کلاه پهلوی را ماندگار می داند. او از کودکی در کنار پدر و مادرش در تئاتر بازی می کرد.او با حضور در فیلم لیلا به سینما آمد. در بزرگسالی با بازی در فیلم پروانه در سطح بین المللی توانست موفق شود.

شقایق فراهانی (۲ مرداد ۱۳۵۱ در تهران) بازیگر ایرانی است.
• «ما در زندگی هم روزهای سخت را تجربه می کنیم و هم روزهای خوب و شیرین و این خوشبختی ماست که زندگی مان یکنواخت نیست و فراز و نشیب دارد. وقتی اتفاق بدی پیش می آید احساس می کنیم غم دنیا در دل ما می نشیند. این را من از روی تجربه شخصی می گویم. رابطه من و پسرم به گونه ای است که با اینکه فرزند طلاق بوده سعی کرده ام کمترین مشکل را با او داشته باشم. در این راه سعی کرده ام با کمک گرفتن از مشاور و روانشناس با پسرم به نوعی برخورد کنم که اعتمادش را جلب کنم و بیش از هر چیزی یک دوست برای او باشم و امیدوارم موفق شده باشم. گاهی مسائلی در زندگی پیش می آید که کنار آمدن با آنها شاید یک عمر زمان ببرد اما خدا را شکر تمام تلاشم این بوده که پسرم به آگاهی لازم برسد.»