لاری عبدالغفور

[ویکی نور] عبدالغفور لاری، ملقب به رضی الدین، از مشاهیر لارستان در اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری و از شاگردان برجسته مولانا عبدالرحمان جامی و نیز استاد فخرالدین علی صنفی است. از نسبش پیداست که از لار فارس و از بزرگ زادگان آن دیار بوده و نسبش به سعد بن عباده، صحابی معروف می رسد.
از محل دقیق تولد و تحصیل وی اطلاع چندانی در دست نیست. بیشتر زندگی خود را در شهر «هرات» به سر آورده است، اما روشن نیست که در چه تاریخی به هرات رفته است. البته از بعضی از نوشته هایش برمی آید که جمیع رسائل جامی در تصوف و بعضی دیگر از کتب این طایفه را در حضور وی گذرانده است و گویا در همین ایام از همو استدعای تعلیم و تلقین ذکر کرده و به حلقه مریدان عارف جام پیوسته و ظاهراً پس از طی این مراتب و مقارن با دهه های پایانی عمر استاد بوده که به اقتضای علم و قابلیت خویش با وی انس و الفتی خاص یافت.
لاری جامع فضل و دانش بوده و از عالمان معروف و مدرسان سرشناس حوزه فرهنگی هرات به شمار می آمده و محل مراجعه طالبان علم بوده است. توصیف ستایش آمیز جامی، که بنابر گواهی آثار موجودش کسی از معاصران را به سادگی به فضل نمی ستاید، از بهترین شواهدی است که مقام علمی او را نشان می دهد. «جامی» در حق وی می گوید:
او سرانجام در صبح یکشنبه پنجم شعبان سال 912 در هرات وفات یافت و در جوار مقبره مرشدش مدفون گردید.
عابدی، محمود، عبدالغفور لاری و آثار او، پژوهش نامه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید بهشتی، بهار و تابستان 1371، ش 8 و 9، ص 5-15.
الدرة الفاخرة فی تحقیق مذاهب الصوفیة و المتکلمین و الحکماء المتقدمین