گلپایگانی، محمدرضا (گلپایگان ۱۲۷۷ ـ قم ۱۳۷۲ش)
مرجع تقلید ایرانی. دروس مقدماتی را در گلپایگان و خوانسار فراگرفت. در ۱۶سالگی در اراک در کلاس های درس شیخ عبدالکریم حائری حاضر شد و همراه با او به قم رفت. در آن جا درس اصول فقه شیخ عبدالکریم را با نام افاضةالعوائد تقریر کرد و به چاپ رساند. از استادان او در نجف می توان از میرزای نایینی، آقا ضیاءالدین عراقی و سید ابوالحسن اصفهانی نام برد. او رسالۀ عملیۀ خود را پس از درگذشت آیت الله بروجردی نوشت. آیت الله گلپایگانی در طی سال های پس از تبعید امام خمینی (ره) به نجف تا ۱۳۵۶ که حرکت عمومی بر ضد رژیم آغاز شد، به عنوان مرجعی معارض با حکومت، مبارزات و مقاومت های پیوسته ای داشت. نخستین امتحان رسمی از طلاب که با هدف اصلاح حوزه انجام شد، در ۱۳۴۵ ش توسط ایشان در مسجد اعظم قم برگزار شد. همزمان، ایشان با برگزاری امتحان از طلاب توسط دولت وقت به شدت مخالفت کرد. از آثارش: کتاب القضا؛ کتاب الحج؛ حاشیه بر وسیلة النجاه.
مرجع تقلید ایرانی. دروس مقدماتی را در گلپایگان و خوانسار فراگرفت. در ۱۶سالگی در اراک در کلاس های درس شیخ عبدالکریم حائری حاضر شد و همراه با او به قم رفت. در آن جا درس اصول فقه شیخ عبدالکریم را با نام افاضةالعوائد تقریر کرد و به چاپ رساند. از استادان او در نجف می توان از میرزای نایینی، آقا ضیاءالدین عراقی و سید ابوالحسن اصفهانی نام برد. او رسالۀ عملیۀ خود را پس از درگذشت آیت الله بروجردی نوشت. آیت الله گلپایگانی در طی سال های پس از تبعید امام خمینی (ره) به نجف تا ۱۳۵۶ که حرکت عمومی بر ضد رژیم آغاز شد، به عنوان مرجعی معارض با حکومت، مبارزات و مقاومت های پیوسته ای داشت. نخستین امتحان رسمی از طلاب که با هدف اصلاح حوزه انجام شد، در ۱۳۴۵ ش توسط ایشان در مسجد اعظم قم برگزار شد. همزمان، ایشان با برگزاری امتحان از طلاب توسط دولت وقت به شدت مخالفت کرد. از آثارش: کتاب القضا؛ کتاب الحج؛ حاشیه بر وسیلة النجاه.